Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Την ώρα που η Τουρκία εξακολουθεί να απειλεί ευθέως την Ελλάδα και την Κύπρο με πολεμικές ενέργειες και εμμέσως τη Γαλλία με τρομοκρατικές πράξεις καθυβρίζοντας τη χώρα και τον πρόεδρό της, η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ θεώρησε σκόπιμο να εκφράσει τον σεβασμό και την κατανόησή της στην Αγκυρα. Και να ζητήσει από την Ευρώπη να... την καταλάβει!
Αυτά συνέβησαν τη Δευτέρα, όταν η Μέρκελ μίλησε σε τηλεδιάσκεψη με μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εθνικών κοινοβουλίων των κρατών - μελών της ΕΕ. «Η Τουρκία», είπε η Μέρκελ, «είναι η χώρα που έχει δεχτεί μάλλον τους περισσότερους πρόσφυγες παγκοσμίως λόγω της διένεξης στη Συρία, στην οποία συμμετείχαν και δυτικές χώρες (...) Αν κοιτάξουμε πόσο δυσκολευόμαστε εμείς στην ΕΕ με τα ζητήματα της μετανάστευσης, τότε αξίζει στην Τουρκία μεγάλος σεβασμός για αυτά που κάνει σε αυτόν τον τομέα». Δεν διευκρίνισε αν σε αυτά που αξίζουν σεβασμό είναι και οι εκτεταμένες φετινές παραστρατιωτικές επιχειρήσεις της Αγκυρας στον Εβρο και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με μετατροπή μεταναστών και προσφύγων σε ανθρώπινα όπλα, τις οποίες πολύ βολικά έχει «ξεχάσει». Ούτε αν αυτές οι απόψεις της καθορίζονται και από άλλες παραμέτρους.
Είναι αλήθεια ότι σε αυτή τη συζήτηση, υπό την πίεση της πραγματικότητας, η Μέρκελ αναγκάστηκε να χαρακτηρίσει «επιθετικά» και «προκλητικά» τα «όσα συμβαίνουν στη Μεσόγειο από την πλευρά της Τουρκίας». Και να πει ότι είναι «καλό σημάδι το γεγονός ότι το ερευνητικό σκάφος "Oruc Reis" επέστρεψε σε τουρκικό λιμάνι, αλλά εξακολουθούμε να έχουμε μπροστά από την Κύπρο γεωτρητικές δραστηριότητες». Ομως, από αυτές τις ανούσιες γενικόλογες τοποθετήσεις απουσίαζε εντελώς κάθε συγκεκριμένη αναφορά στις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας, ενώ ήταν πάλι φανερή η αγωνία της για το πώς θα καταστείλει τις αντιδράσεις κατά της Τουρκίας στο εσωτερικό της ΕΕ: «Διοχετεύσαμε πολλή προσπάθεια στις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας. Υπάρχει μια σειρά εμποδίων και δυσκολιών που επανέρχονται συνεχώς, ώστε να πρέπει να αναμένουμε πώς θα εξελιχθεί η συζήτηση τον Δεκέμβριο, αλλά δεν έχει προχωρήσει όσο ήλπιζα». Οσο για το «καλό νέο» της επιστροφής του ερευνητικού σκάφους στην Τουρκία, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι η Γερμανία επιχειρεί εκ νέου να βρει επιχειρήματα για να στήσει τον ευρύ διάλογο που θέλει η Αγκυρα: επειδή έπειτα από τόσους μήνες το σκάφος επέστρεψε (για πόσο;) στη βάση του, αυτό σημαίνει τι; Οτι μαζεύεται;
Το πόσο «ευρωπαϊκά» είναι όλα αυτά είναι προφανές και δεν χρήζει επεξήγησης. Τυπικά, η Μέρκελ μίλησε με τον ρόλο που της δίνει η τρέχουσα γερμανική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ: ως Ευρωπαία. Ουσιαστικά, μίλησε με τη γνήσια ιδιότητά της: ως εκφραστής των γερμανικών εθνικών συμφερόντων και της εξωτερικής πολιτικής του Βερολίνου. Το να μπλέκει τους δύο αυτούς ρόλους είναι κάτι που η Μέρκελ κάνει συχνά. Είναι πάγιο σύστημά της. Και της επιτρέπει να εμφανίζει ως «ευρωπαϊκή» κάθε πολιτική που θέλει να επιβάλει ως Γερμανίδα. Ομως, αυτή τη φορά, η στάση της παράγει πολύ μεγάλο κίνδυνο. Επειδή προκειμένου να εξυπηρετήσει τα γερμανικά εθνικά συμφέροντα ποδηγετεί εκβιαστικά την ΕΕ, σε ένα ζήτημα που διαφέρει ριζικά από όλα τα άλλα: στον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας κρατών - μελών της Ενωσης. Και βάζει στην ίδια ζυγαριά τις απειλές με το Μεταναστευτικό για να εκβιάσει πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας. Πολιτική που τα κίνητρά της ασφαλώς και δεν εξαντλούνται στο Προσφυγικό. Εκφράζουν την εθνική στρατηγική του Βερολίνου ευθέως εις βάρος κάθε έννοιας ευρωπαϊκών αξιών και κοινής Ευρώπης. Που υπάρχουν μόνο στη φαντασία όσων επιμένουν να αγνοούν την πραγματικότητα.
