Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Το 2019, λένε, σημειώθηκαν 4.811 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά μαχητικά και ήταν οι περισσότερες εδώ και σαράντα χρόνια. Λένε επίσης πως μόνο τον Δεκέμβριο του 2019 σημειώθηκαν 44 υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά όταν ολόκληρο το 2018 ήταν 47.

Οι αριθμοί μιλούν λοιπόν. Αλλά τι δηλούν; Τι σημαίνει όλη αυτή η τουρκική δραστηριότητα και σε ποιον βαθμό συνιστά απειλή για την εθνική κυριαρχία της χώρας μας; Πριν απαντήσει κανείς θα πρέπει να θυμηθεί ότι αυτοί οι λεονταρισμοί δεν μας είναι άγνωστοι. Παραφράζοντας τη σπαρτιατική ρήση για τους Κλαζομενίους, η Αγκυρα συνηθίζει δυστυχώς να ασχημονεί. Συνηθίζει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και να συμπεριφέρεται ως περιφερειακή υπερδύναμη που βρυχάται.

Η έξαρση της τουρκικής δραστηριότητας αυξάνει ασφαλώς τον κίνδυνο ενός ατυχήματος – 384 εικονικές αερομαχίες καταγράφηκαν στο Αιγαίο το περασμένο έτος, όταν το 2010 είχαν σημειωθεί μόλις 13. Συγχρόνως όμως μαρτυρά τη νευρικότητα από την οποία διακατέχεται η τουρκική κυβέρνηση και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η τουρκική εξωτερική πολιτική – μια πολιτική που διέπεται περισσότερο από τη λογική της πολεμικής μηχανής και λιγότερο από εκείνη της αποτελεσματικής διπλωματίας.

Είναι ακριβώς αυτό το αδιέξοδο που υπογραμμίζει το γεγονός πως ο εφησυχασμός από μέρους της ελληνικής πλευράς θα ήταν κάθε άλλο παρά ενδεδειγμένος. Δεν είναι εξάλλου μόνο οι αριθμοί που μαρτυρούν πως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν βρίσκονται στο καλύτερο δυνατό σημείο τους. Είναι πολλοί οι οιωνοί. Απαιτείται λοιπόν διπλωματική ενάργεια και διπλωματική εξωστρέφεια. Η διπλωματία είναι η μόνη που μπορεί να νικήσει τα όπλα.