Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Το να συνδέει κανείς τις καταστροφικές βροχοπτώσεις με την κλιματική κρίση τείνει να γίνει κουραστικό, ωστόσο η περίπτωση της Κινέτας είναι από τις λίγες φορές που το αίτιο με το αιτιατό συνδέεται τόσο φανερά και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Oπως πάντα, μία πλημμύρα σε αστική περιοχή είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, οπωσδήποτε σχετίζεται με την άναρχη δόμηση αλλά και τα ιδιαίτερα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της. Ωστόσο, εδώ έχουμε τις άμεσες συνέπειες ενός συνδυασμού ακραίων καιρικών φαινομένων που συνέβησαν με διαφορά λίγων μόλις μηνών: της προχθεσινής βροχόπτωσης και της πυρκαγιάς του 2018. Η τελευταία όχι μόνο εξουδετέρωσε έναν φυσικό μηχανισμό προστασίας απέναντι στους χειμάρρους (το δάσος) αλλά τροφοδότησε τους χειμάρρους με κορμούς καμένων δέντρων αλλά και λάσπη (προϊόν της διάβρωσης) που μεγιστοποίησαν την καταστροφή.
Δυστυχώς, έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που λέγαμε ότι παρόμοια φαινόμενα αποτελούν «εικόνα από το μέλλον». Η περαιτέρω αύξηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα κάνει αυτά τα φαινόμενα ισχυρότερα και οι ανθρώπινες διορθωτικές παρεμβάσεις δεν θα έχουν πια αποτέλεσμα. Κανένας μηχανισμός πολιτικής προστασίας δεν θα είναι ικανός να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Πόσο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα; Η θερμότητα είναι ενέργεια, συνεπώς ένα κλιματικό σύστημα με περισσότερη θερμότητα θα διοχετεύσει αυτή την ενέργεια σε συχνότερα και ισχυρότερα ακραία καιρικά φαινόμενα. Σε αυτό προσθέστε και τα αυξανόμενα επίπεδα ξηρασίας τα οποία δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες για συχνότερες και εντονότερες πυρκαγιές αλλά και τα αυξημένα επίπεδα υδρατμών από τη θάλασσα λόγω υψηλότερων θερμοκρασιών και έχετε όλα τα συστατικά μιας καταστροφικής συνταγής: μεγαλύτερη ξηρασία, περισσότερες και ισχυρότερες δασικές πυρκαγιές, εντονότερες βροχοπτώσεις και καταιγίδες...
Αν παρά ταύτα καταφέρουμε να κρατήσουμε την αύξηση της μέσης πλανητικής θερμοκρασίας κοντά στον πιο βιώσιμο 1,5°C (από περίπου 1°C που είμαστε σήμερα) γλιτώνουμε τα χειρότερα. Σε αυτήν την περίπτωση, ο μέσος όρος των δασικών πυρκαγιών εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά 40% σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες και των ραγδαίων βροχοπτώσεων κατά 10%. Είναι ένα αντιμετωπίσιμο σενάριο. Αν όμως η αύξηση ξεπεράσει τους 2°C ή ακόμα χειρότερα τους 3°C τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Η χώρα μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με εκτεταμένη ερημοποίηση και αναπόφευκτες εκτοπίσεις πληθυσμών.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα, που ήδη μοιάζει με απροστάτευτη πολιτεία, πρέπει να θέσει σοβαρά στις στρατηγικές προτεραιότητές της δύο δέσμες δράσεων, τόσο για τον μετριασμό της υπερθέρμανσης κοντά στον 1,5°C (με κυριότερη την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα ως το 2040) όσο για την προσαρμογή στις αναπόφευκτες συνέπειες της υφιστάμενης κλιματικής κρίσης. Οσο καθυστερούμε τόσο θέτουμε τους πολίτες της χώρας σε μη αντιμετωπίσιμους - και εν δυνάμει φονικούς - κινδύνους.
Ο Τάκης Γρηγορίου είναι υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικών αλλαγών της Greenpeace
