Οι τέσσερις γενικοί γραμματείς έχουν μπροστά τους μια χρυσή ευκαιρία: να ξεσκαρτάρουν ποιες από τις δεκάδες προτάσεις που θα φτάνουν στα χέρια τους έχουν τις περισσότερες πιθανότητες εφαρμογής, ώστε το Ταμείο όχι μόνο να μην είναι μείον, αλλά να αποφέρει τα πολυπόθητα κέρδη (ναι, ας μη φοβόμαστε πλέον αυτή τη λέξη). Εχουν, όμως, μπροστά τους και την προϊστορία του ΤΑΠΑ: αχαρτογράφητες διαδρομές κονδυλίων, παραγοντισμούς, έλλειψη πολιτικής βούλησης. Κάπως έτσι η πρώτη φορά Αριστερά πέρασε από ένα κατά φαντασίαν προνομιακό πεδίο – τη «βαριά βιομηχανία» του Πολιτισμού – και δεν ακούμπησε. Κυρίως επειδή δεν είχε ποτέ λύσει ένα υπαρξιακό της ζήτημα: πολιτισμός δεν σημαίνει μόνο να δίνεις αξία στην τιμή. Ενίοτε πρέπει να αποταμιεύεις και το αντίτιμο των αξιών.

Vidcast: Στα Σχοινιά
Τελευταία Νέα