Το όριο μεταξύ νομοθέτη και δικαστή απασχολεί τη νομική και πολιτική επιστήμη από τότε που η διάκριση των εξουσιών αναδείχθηκε από τον Μοντεσκιέ ως ο θεμελιώδης κανόνας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι άραγε υπαρκτός ο κίνδυνος η λαϊκή κυριαρχία να υποκατασταθεί από το κράτος των δικαστών, αν οι δικαστικές αποφάσεις υπό το πρόσχημα ότι ερμηνεύουν ή εφαρμόζουν τον νόμο στην ουσία υπερβαίνουν το πεδίο τους και νομοθετούν; Μήπως ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει ακόμα περισσότερο όταν τα δικαστήρια προβαίνουν σε έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων που μπορεί να παρεκτραπεί σε έλεγχο των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης και του νομοθέτη, με πρόδηλο ενδεχόμενο να προκύψει σύγκρουση αρμοδιοτήτων μεταξύ των οργάνων της Πολιτείας;

Η παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης της Ενωσης Ελλήνων Εισαγγελέων δεν εντάσσεται, δυστυχώς, στην όντως ενδιαφέρουσα επιστημονική αντιπαράθεση περί διακρίσεως των εξουσιών ούτε προάγει τον διάλογο μεταξύ εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Ο Σταύρος Κοντονής χρησιμοποίησε, ακόμα μια φορά, τις επιθέσεις κατά της δικαιοσύνης ως μέσο προβολής της «αριστεροσύνης» του. Το είχε ξανακάνει, κατά τρόπο ανοίκειο, πριν μερικούς μήνες με αφορμή την απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης της Ηριάννας. Επανήλθε προχθές κάνοντας υποδείξεις για συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις ή για υποθέσεις που βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη.

Η αγωνιώδης προσπάθεια του κ. Κοντονή να φανεί «αριστερός» τον οδηγεί εκτός των ορίων αυτοσυγκράτησης που θα έπρεπε να διέπουν κάθε έκφραση γνώμης του Υπουργού Δικαιοσύνης. Η «αριστερή» επιδειξιομανία του τον οδηγεί συχνά σε ατοπήματα.

Πρόσφατα έστειλε στον εσθονό ομόλογό του επιστολή με την οποία προσπαθούσε να κουκουλώσει τα εγκλήματα και την αντιδημοκρατική ουσία του κομμουνισμού. Η απάντηση – καταπέλτης που έλαβε από τον εσθονό ομόλογό του έγραφε μεταξύ άλλων: «Αγαπητέ Σταύρο δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ελευθερία, δημοκρατία και σεβασμός των νόμων στην κομμουνιστική ιδεολογία. Ξέρουμε ότι αυτό επιχειρήθηκε παντού, εκτός από την Αυστραλία. Οδήγησε πάντοτε σε ανυπέρβλητες οικονομικές καταστροφές και καταπάτηση των νόμων. Και υπάρχουν χώρες όπου το τίμημα του κομμουνισμού ήταν χιλιάδες χαμένες ζωές. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί ξανά».

Δεν γνωρίζουμε αν η απάντηση αυτή έπεισε τον υπουργό να απομακρυνθεί από επικίνδυνες ιδεοληψίες ή αν – α λα Κατούγκαλος – παραμένει πάντα κομμουνιστής. Εχουμε όμως λόγους να ανησυχούμε. Τα όποια δημοκρατικά εχέγγυα της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επανειλημμένα διαβρωθεί από τοποθετήσεις που δημιουργούν τουλάχιστον ερωτηματικά ως προς την δημοκρατική τους προσήλωση. Εχουμε λόγους να ανησυχούμε ακούγοντας την άποψη του πρωθυπουργού ότι «η Δημοκρατία (πρέπει να είναι) εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών… ένας διαρκής αγώνας για να κερδίσουμε συνειδήσεις και να ξαναβάλουμε τις μάζες στο πεδίο της πολιτικής πάλης». Ανησυχούμε όταν ακούμε από τον κ. Ερντογάν, χωρίς να διαψεύδεται, ότι ο έλληνας πρωθυπουργός του υποσχέθηκε την εντός ολίγων ημερών έκδοση των τούρκων στρατιωτικών που έχουν καταφύγει στην Ελλάδα. Πρόκειται για δείγματα απαξίωσης των δημοκρατικών αρχών που μας κάνουν τουλάχιστον καχύποπτους. Και ασφαλώς αφυπνίζουν τα υγιή αντανακλαστικά κάθε έλληνα δικαστή που είναι υπερήφανος να υπηρετεί τις δημοκρατικές αρχές του Μοντεσκιέ παρά τις θολές ιδεοληψίες του Κοντονή.

Ο Δημήτρης Κούρκουλας ήταν υφυπουργός Εξωτερικών υπεύθυνος για ευρωπαϊκές υποθέσεις την περίοδο Ιούνιος 2012 – Ιανουάριος 2015. Το 2016 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ

Τελευταία Νέα