Ενώ η ειρηνευτική διαδικασία έχει μπει στην τελική ευθεία για την κορυφαία στιγμή κατά την οποία θα δοκιμαστεί ευθέως η βούληση της Τουρκίας για λύση, κομματαρχίσκοι στην Κύπρο, με κύρια έγνοια στο πίσω μέρος της σκέψης τους την προσωπική τους ατζέντα, ομφαλοσκοπούν καθημερινά από τηλεοράσεως περί της διαδικασίας, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι η διαδικασία αυτή καθ’ εαυτήν που έχει σημασία και όχι το περιεχόμενο και, τελικά, το αποτέλεσμα. Το οποίο αποτέλεσμα προδικάζουν ως καταστροφικό μηδενίζοντας με σοφιστείες τις πρωτοφανείς συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί και καταλήγοντας με το τροπάρι των «πάγιων επεκτατικών στόχων της Τουρκίας κατά της Κύπρου». Εμπλεοι δε αγωνίας μπας κι επιτευχθεί λύση και μείνουν άνεργοι, κραδαίνουν δαμόκλεια ερωτηματικά όπως: Τι θα γίνει αν δεν συμφωνηθούν οι χάρτες μέχρι τις 11 Ιανουαρίου; Τι θα γίνει αν η Τουρκία επιμείνει σε άκαμπτες θέσεις για την ασφάλεια; Και προαναγγέλλουν το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υπαγωγή μας σε κοινότητα αν πάμε σε λύση χωρίς να υπάρχει από πριν ρητή αναφορά περί μετεξέλιξης. Και βλέπουν την Κυπριακή Δημοκρατία να γίνεται «εκλιπούσα» αν πάμε στη διάσκεψη χωρίς δημόσια πρόσκληση του γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών για επίσημη χωριστή εκπροσώπησή της.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ. Αρχίζοντας από το τελευταίο, στο Μπούργκενστοκ το 2004 όπου πάλιν επρόκειτο για διεθνή διάσκεψη δεν είχε προσκληθεί χωριστά η Κυπριακή Δημοκρατία. Κι ο τότε πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος πήγε στη διάσκεψη χωρίς να θέσει θέμα επίσημης χωριστής παρουσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως εκ της στάσης που τήρησε στη διάσκεψη όσο και στην πορεία προς το δημοψήφισμα υπήρξε η ασυγκάλυπτα εχθρική Εκθεση του γ.γ. των Ην. Εθνών (S/2004/737, 28 Μαΐου 2004), που καταλόγιζε αποκλειστική ευθύνη για την αποτυχία της διαδικασίας στον Τάσσο Παπαδόπουλο, ενώ επαινούσε τη θετική στάση της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Εν τούτοις, παρά τη διεθνή απομόνωση στην οποία περιήλθε η Κυπριακή Δημοκρατία στην αμέσως μετά το δημοψήφισμα περίοδο δεν αμφισβητήθηκε η κρατική της οντότητα από κανέναν διεθνή οργανισμό. Ούτε υπήρξε οποιασδήποτε μορφής αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κρατικού μορφώματος.

Σε ό,τι αφορά τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, μεταφράζοντας κακόπιστα τον τουρκικό όρο kurucu devlet (συνιστών κράτος) σε ιδρυτικό κράτος, μιλούν για συνομοσπονδία δύο κυρίαρχων κρατών παρά τις πρόνοιες των όσων έχουν συμφωνηθεί οι οποίες διασφαλίζουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, τη συνέχιση και μετεξέλιξη του κυπριακού κράτους.

Για το ενδεχόμενο να μην κλείσουν εντελώς όλες οι εκκρεμότητες μέχρι τις 11 Ιανουαρίου, πού είναι το πρόβλημα να τεθούν την επομένη ενώπιον του ίδιου του Ερντογάν; Κι αν εκεί αρνηθεί να δώσει τη Μόρφου (που είναι ευκολότερο γι’ αυτόν παρά για τον Ακιντζί), κι αν επιμένει σε άκαμπτες θέσεις στην ασφάλεια, ποιος θα υποχρεώσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη να συγκατανεύσει σε μια λύση εκ του εμφανούς απαράδεκτη; Και ποιος άλλος από την Τουρκία θα εισπράξει το κόστος της πιθανής αποτυχίας αυτή τη φορά; Κι αν ακόμα δεν είχαμε την παραμικρή ένδειξη για θετική τουρκική ανταπόκριση, θα είχαμε χίλιους λόγους να πάμε στη διεθνή διάσκεψη εφόσον τα βρήκαμε με τους Τουρκοκυπρίους στο δικό μας κομμάτι, ώστε εκεί να τη θέσουμε προ των ευθυνών της. Αμέσως μετά την εισβολή, η Τουρκία παρέπεμπε τις όποιες πιέσεις για τερματισμό της κατοχής σε πρότερη συμφωνία ανάμεσα στις δυο κοινότητες, διασφαλίζοντας όμως διά του Ραούφ Ντενκτάς πως οι συνομιλίες δεν θα κατέληγαν ποτέ σε συμφωνία, άρα ποτέ δεν θα εκαλείτο να τερματίσει την κατοχή. Τώρα όμως η Τουρκία επέτρεψε να οδηγηθούν οι συνομιλίες στο σημείο όπου καλείται η ίδια να τοποθετηθεί ευθέως στα ζητήματα που την αφορούν. Είναι προφανή τα τεράστια ενεργειακά συμφέροντα που θα προσκομίσει στην Τουρκία μια λύση στην Κύπρο. Δεν θα πρέπει εμείς να διερευνήσουμε μέχρι τέλους τη δυνατότητα επίτευξης λύσης αξιοποιώντας τα εμπλεκόμενα συμφέροντα; Πέραν τούτου, τόσο η τουρκική κυβέρνηση όσο και ο Μουσταφά Ακιντζί έχουν επανειλημμένα διακηρύξει την ετοιμότητά τους να συζητήσουν αναθεώρηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας ώστε να διασκεδάζονται οι ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων, και ο Ακιντζί μόλις προχθές μίλησε για χρονοδιαγράμματα τερματισμού. Τι μας εμποδίζει να πάμε στη διεθνή διάσκεψη έστω και με τη μορφή αυτής του Μπούργκενστοκ όπου τα μη άμεσα εμπλεκόμενα μέρη (ΕΕ και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας θα είναι παρατηρητές) ώστε να δούμε αν η αναθεώρηση των Συνθηκών που δηλώνει έτοιμη να συζητήσει η Τουρκία θα μπορούσε να επιτρέψει την επίτευξη ενός έντιμου συμβιβασμού;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ. Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης έδωσε σαφές μήνυμα προς όλους ότι, θέτοντας κατά μέρος την εκθεμελιωτική υπονόμευση από τους επαγγελματίες του πατριωτισμού, παραμένει προσηλωμένος στην ουσία που είναι το αποτέλεσμα της όλης προσπάθειας. Διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι είναι έτοιμος να αναλάβει την ηγετική ευθύνη που οι στιγμές επιτάσσουν ώστε να θέσει ενώπιον των πολιτών μόνο μία λύση, που κατά την κρίση του θα υπόσχεται ειρήνη και ευημερία σε ένα ασφαλές και για τις δύο κοινότητες πολιτικό περιβάλλον.

Ο Χρυσόστομος Περικλέους είναι ιστορικός και συγγραφέας. Πρόσφατο βιβλίο του, «Κυπριακή Δημοκρατία 50 χρόνια» (εκδ. Παπαζήση)

Τελευταία Νέα