Το θέμα των ημερών είναι οι συχνότητες, κοινώς ο αέρας, το χάος, το νοητό τοπίο, η άυλη ατμόσφαιρα. Για άλλους είναι «αέρας κοπανιστός», η ειρωνική προτροπή «κάνε μου αέρα» ή «αέρα να φύγουμε»… Εννοούμε τις συχνότητες των καναλιών, όπου παραμονεύουν τα φανερά ή τα κρυφά συμφέροντα όλων όσοι τα καταλαμβάνουν με νόμιμες άδειες ή με δολοπλοκίες.

Θα έμενα ενεός αν μάθαινα πως ο τάδε καναλάρχης δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον από το κανάλι του. Οταν ξοδεύεις έναν σκασμό χρήμα και συντηρείς έναν ολόκληρο μηχανισμό (υλικό και έμψυχο), κάτι θέλεις από την επένδυση. Επομένως είναι τουλάχιστον αστείο, σήμερα, να υποπτεύεσαι έναν καναλάρχη ως «ύποπτο» συμφερόντων και διαπλοκής.

Η κυβέρνηση ανακάλυψε την πυρίτιδα ψελλίζοντας περί «οργανωμένων συμφερόντων» για τα υπάρχοντα τηλεοπτικά κανάλια και όλες αυτές οι… αποκαλύψεις μάς έκαναν και γελάσαμε (καλά να ‘ναι οι άνθρωποι) βρίσκοντας τη λύση με τον διαχωρισμό στα τέσσερα (200 : 50 = 4).

Οι τηλεοράσεις βρίσκονται ήδη στην καρδιά του πολιτισμού μας και οποιαδήποτε τροποποίηση στο πόδι ή στο σκοτάδι θα σπρώξει τα πράγματα απλώς προς έναν άλλον έλεγχο της τηλεοπτικής χρήσης.

Στη στήλη «Μπιλιέτο» σημαντικά πρόσωπα σχολιάζουν μία λέξη από την επικαιρότητα.

Επιμέλεια

Θανάσης Θ. Νιάρχος

Τελευταία Νέα