Η αποτυχία της κυβέρνησης να υλοποιήσει έστω και μία από τις υποσχέσεις της προς τους πολίτες είναι ασφαλώς γνωστή και ευεξήγητη με όσα έχουμε ζήσει από τον Ιανουάριο του 2015. Ψεύδη επί ψευδών και η ζωή συνεχίζεται χωρίς άρτο αλλά ενίοτε με κακόγουστα θεάματα. Ενας ιδιότυπος πολιτικός διπολισμός που συντηρεί και θρέφει με λόγια, ρουσφέτια και υποσχέσεις τον κομματικό λαϊκισμό ενώ εκβιάζει και λοιδορεί κάθε φωνή που τολμά τα αυτονόητα. Ενα κράμα αυταρχισμού και πρωτογονισμού στο όνομα της δημοκρατίας, που σε συνδυασμό με την ανικανότητα διαλύει κάθε κύτταρο δημιουργίας στη χώρα.

Η ανάγκη όμως πολιτικής επιβίωσης για τους συριζαίους επινόησε βολικούς εχθρούς και καλλιέργησε μύθους για πολέμους και συγκρούσεις. Εύκολη υπόθεση ο πολυθρύλητος δήθεν ανένδοτος κατά της λεγομένης διαπλοκής που κρατά κοντά τρεις δεκαετίες από τότε που τη βάφτισε για πρώτη φορά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Η παρέα που κυβερνά με βάση αυτή τη θολή περιγραφή ενός δήθεν αγώνα εκκαθάρισης του… αμαρτωλού παρελθόντος εξασφαλίζει τη συντήρηση του αναγκαίου φανατισμού μερίδας των υποστηρικτών της. Στοιχείο απαραίτητο για να σταθεί, καθώς από την ώρα που κατέλαβε την εξουσία και έγινε η ίδια το σύστημα προσπαθεί να ισορροπήσει συμμαχώντας ακόμα και με τον «κάτω κόσμο».

Για να διαχειρισθεί όμως τις απανωτές ήττες και διαψεύσεις έναντι της κοινωνίας που υποφέρει, σκηνοθετεί μάχες όπως αυτή με τα κανάλια. Στήνει με εξόφθαλμα αντισυνταγματικό και αντιευρωπαϊκό τρόπο διαγωνισμό για άδειες, που αργά ή γρήγορα θα πέσει είτε στα ελληνικά είτε στα κοινοτικά δικαστήρια. Σε ένα δεύτερο επίπεδο προσπαθούν και ενίοτε καταφέρνουν και εμπλέκουν τη Δικαιοσύνη σε θέματα που δεν έχει αρμοδιότητα για να σπεκουλάρουν πολιτικά.

Ολα αυτά γεννούν ευλόγως υποψίες για το πού το πάει το ανερμάτιστο και φιλόδοξο καθεστώς και τι θα συμβεί όσο βλέπουν ότι πλησιάζει το αναπόφευκτο τέλος τους. Πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν ακόμη για τον τόπο με αυτούς τους μετεωρισμούς μεταξύ τρέλας και απάτης που επαναφέρουν τα εφιαλτικά σενάρια ρήξης του περασμένου έτους. Τα δήθεν ανοίγματα στην Ευρώπη δεν συμβαδίζουν με τις επιλογές τους. Οικοδομούν νέα τείχη ψευδαισθήσεων και καλλιεργούν το έδαφος μιας ακόμη άγονης αλλά πολύ επικίνδυνης σύγκρουσης με τους εταίρους, ενώ καταφεύγουν στην επίδειξη αυταρχισμού ίσως και αλητείας στο εσωτερικό.

Τελευταία Νέα