Αναζήτηση
Σε μια εποχή όπως η σημερινή που η Πολιτική τρέχει με όρους τζετ, η Βουργουνδία δεν φαντάζει τόσο μακριά από την Αίγινα.
Για να μη μακρηγορούμε, από την Κεντρική Γαλλία ο πρώην υπουργός Βιομηχανίας του Ολάντ και ζεν πρεμιέ Αρνό Μοντεμπούρ, προχθές, όπως διαβάσατε στον «Μικροπολιτικό» μας, ανακοίνωσε ότι θα κατέβει υποψήφιος για πρόεδρος της Γαλλίας το 2017.
Στο νησί του Αργοσαρωνικού πάλι, ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Τσίπρα και ροκ σταρ χωρίς μπάντα Γιάνης Βαρουφάκης οργώνει τα καφενεία μιλώντας με τον κόσμο για το νέο κίνημά του DiEM 25.
Εντάξει ο δεύτερος, ούτε καν κόμμα δεν έχει οργανώσει. Η εποχή όμως μάλλον δεν προϋποθέτει πια την παλιά μεθοδολογία για να έχεις βλέψεις και προσδοκίες.
Κόμματα με διακηρύξεις και προγράμματα εξάλλου μένουν στο ημίφως της Ιστορίας και αστέρες φωτογενείς με μόνο εργαλείο τους το Ιντερνετ πιάνουν κυβερνητικά τιμόνια.
Τι συνδέει τον Μποντεμπούρ και τον Βαρουφάκη εκτός από τη φιλία και κάποιες κοινές φωτογραφίες;
Σαν σήμερα, πριν από έναν χρόνο, οι δύο «προβοκάτορες» συναντήθηκαν στη Γιορτή των Ρόδων στην Γαλλία και ατύπως έφτιαξαν το πρελούδιο της νέας «Διεθνούς».
Αντιλιτότητα, αντιγερμανισμός, ήπια ΕΕ με ευρωομόλογο, νεοκεϋνσιανό λουτρό για τους λαούς.
Τι επιπλέον συνδέει τους δύο άνδρες; Και οι δύο εξέφρασαν –σε άλλες συγκυρίες –τη μετωπική τους με τη «δεξιά στροφή» των κυβερνήσεων στις οποίες συμμετείχαν.
Ο ένας κατά Ολάντ, γεγονός που οδήγησε σε ανασχηματισμό της γαλλικής κυβέρνησης, επίσης τον Αύγουστο του 2014.
Ο άλλος κατά Τσίπρα, που οδήγησε τον Τσακαλώτο στο υπουργείο Οικονομικών.
Η μετα-Διεθνής των Αρνό – Γιάνη βέβαια δεν έχει όργανα, μέλη και προεδρία. Μοιάζει περισσότερο με ένα «φάντασμα» που πλανιέται πάνω από την παραδοσιακή και μεταλλαγμένη νέα Σοσιαλδημοκρατία.
Η δεύτερη όμως μοιάζει ήδη πια τόσο γερασμένη και συστημική που από μόνη της δίνει σάρκα και οστά στον νέο παίχτη.
Σε μια συγκυρία που τα παραδοσιακά συνδικάτα χάνουν έδαφος στην αντιλιτότητα και η παλιά Αριστερά μοιάζει χαμένη στη μετάφραση του νέου κόσμου, ευνοείται μια νέα σωτηριολογία.
Εδώ όμως αρχίζουν και οι διαφορές στα ψυχεδελικά τριπ των Αρνό και Γιάνη.
Η Ελλάδα δεν είναι ακριβώς ακόμη εξοικειωμένη με εγχειρήματα όπως αυτό του Βαρουφάκη. Μια διαδικασία που περισσότερο θυμίζει λέσχη αισιόδοξων ανθρώπων χάνεται προς το παρόν στο δάσος της εδώ Αριστεράς με το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ, τη Ζωή.
Η κάθοδος πάλι του Μοντεμπούρ γίνεται σε χώρα που δεν έχει περάσει Εμφύλιο, Μνημόνια και δικτατορία. Αρα σε χώρα πιο φιλική στους νέους χρήστες της νέας Αριστεράς. Και σε τοπίο όπου ο Μελανσόν δεν απειλεί τις νέες ηγεμονίες.
Η διάσκεψη του Νότου που συγκαλεί ο Τσίπρας δεν θα έχει μόνο στόχο το λεγόμενο αντιγερμανικό μέτωπο. Αλλά και το ρετούς του παλιού κόσμου.
