Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Δεν συμβαίνει μόνο στη ζωή αλλά και στην πολιτική. Αλλωστε, οι εκπρόσωποί της φλερτάρουν διαρκώς τους πολίτες, προσπαθώντας να τους πείσουν για τις καλές προθέσεις και τα αγνά αισθήματά τους.

Την τεχνική του πολιτικού κόρτε φαίνεται να κατέχει καλά ο Αλέξης Τσίπρας. Στη διαδρομή του έχει να επιδείξει αξιόλογες επιδόσεις. Αξιοποιώντας την επικοινωνιακή του γοητεία φλέρταρε την Ακρα Αριστερά, συμμετέχοντας στα αντικαπιταλιστικά συλλαλητήρια κατά της παγκοσμιοποίησης. Στη συνέχεια άνοιξε την αγκαλιά του στις «αγανακτισμένες» δυνάμεις του εθνολαϊκισμού.

Η μεγαλύτερη κατάκτησή του όμως ήταν η εξουσία. Για να την πραγματοποιήσει, βέβαια, χρειάστηκε τις ογκώδεις πλάτες του Καμμένου. Αλλά κι εκείνη, έμπειρη ξελογιάστρα, τον σαγήνευσε με τα θέλγητρά της. Η επίδρασή της πάνω του υπήρξε καταλυτική. Κι έτσι ο αριστερός εραστής τής παραδόθηκε ολόψυχα. Δεκαπέντε μήνες τώρα, ο έρωτάς τους παραμένει το ίδιο φλογερός. Το πάθος τους ασίγαστο.

Οι περιπέτειες του Αλέξη με την εξουσία συναρπαστικές! Στα όρια του παράτολμου και επικίνδυνου. Νοσταλγώντας τη δραχμή, σχεδίαζε μαζί της την επιστροφή της. Μαζί της έκανε ταξιδάκια αναψυχής στη Ρωσία, αναζητώντας νέες θάλασσες και νέα λιμάνια. Μαζί της συνωμότησε για το κλείσιμο των τραπεζών, των συνόρων, εκατοντάδων επιχειρήσεων και τώρα των καναλιών. Και το κυριότερο, για χάρη της υπέγραψε και το τρίτο Μνημόνιο!

Κι εκεί άρχισαν τα δύσκολα. Η πραγματικότητα ήταν σκληρή και δεν μπορούσε να ωραιοποιηθεί ούτε με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Οι ανέξοδες υποσχέσεις δεν λύνουν τα προβλήματα. Οι ψευδαισθήσεις κάποια στιγμή καταρρίπτονται. Η υλοποίηση του τρίτου Μνημονίου δεν δημιουργούσε ρωγμές μόνο στη σχέση του Τσίπρα με την εξουσία αλλά και στη σχέση του με τους ψηφοφόρους του. Τον οδηγούσε σε καθεστώς πολιτικής και κοινωνικής ασφυξίας.

Ο ίδιος πίστεψε ότι με ταρζανιές και μαγκιές θα απέφευγε την εφαρμογή του. Ωστόσο σήμερα αντιλαμβάνεται ότι οι εταίροι δεν αστειεύονται. Βλέποντας μάλιστα να χάνει την αίγλη του γίνονται πιο αυστηροί μαζί του. Το πείραμα των υποκλοπών τούς εξόργισε. Βέβαια δεν έχουν ακόμη άρει τη στήριξή τους. Τον καλούν όμως επιτακτικά να κόψει το νταλαβέρι με τον Καμμένο, θεωρώντας ανάρμοστη τη σχέση μαζί του. Πιστεύουν πως οι ερωτοτροπίες με τον εθνολαϊκισμό είναι επιζήμιες για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Η εκτίναξη των ακροδεξιών στην Αυστρία επιτείνει τον φόβο τους ότι η κρίση μπορεί να γεννήσει κι άλλα τέρατα. Κάπως έτσι έπεισαν τον Τσίπρα να περιορίσει τα πάρε – δώσε με τις εθνολαϊκιστικές δυνάμεις. Με προξενητές τους Ευρωσοσιαλιστές κάνουν ό,τι μπορούν για να ανοίξουν τον δρόμο για έναν γάμο με το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι. Για να μη χάσει την εξουσία ο Τσίπρας όχι μόνο αποδέχεται το συνοικέσιο, αλλά κάνει και επίθεση φιλίας στα δύο κόμματα.

Οι συριζαίοι βουλευτές του προφανώς θα έφριξαν όταν τις προάλλες τον άκουσαν μέσα στη Βουλή να δηλώνει ότι «Κεντροαριστερά χωρίς Αριστερά δεν υπάρχει», υπογραμμίζοντας μάλιστα πως η χώρα έχει ανάγκη από προοδευτική διακυβέρνηση. Ολοι έπιασαν το υπονοούμενο και το υποβόσκον φλερτ προς τη Φώφη και τον Σταύρο. Την υποψία τους αυτή φούντωσε και η ωμή δήλωση του κολλητού του Πρωθυπουργού Νίκου Παππά, ο οποίος απευθυνόμενος σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τούς είπε ορθά κοφτά: «Γιατί αντιδράτε; Στις εκλογές όλοι μαζί θα πάμε;».

Το βέβαιο είναι πως οι μήνες που ακολουθούν κρύβουν εκπλήξεις όχι μόνο για την πορεία της χώρας, αλλά και για τις διεργασίες που συντελούνται στο παρασκήνιο της πολιτικής και των κομμάτων. Το ναυάγιο της αξιολόγησης επιτείνει τους ψιθύρους και τις φήμες. Προς το παρόν, πάντως, η Φώφη και ο Σταύρος, αν και κολακεύονται, φαίνεται να διστάζουν να ανταποκριθούν στη στενή πολιορκία του Αλέξη. Και οι δύο καταλαβαίνουν ότι αν υποκύψουν στις ορέξεις του δεν θα έχουν πρόβλημα μόνο με βουλευτές τους αλλά και με τους εναπομείναντες ψηφοφόρους τους. Γιατί, αλήθεια, να πάνε στον Αλέξη μέσω της Φώφης και του Σταύρου και όχι απευθείας όσοι δεν θέλουν τον Κυριάκο;