Είναι υπέροχο να βλέπουμε έναν αμερικανό πρόεδρο στην Κούβα για πρώτη φορά έπειτα από εννέα δεκαετίες και εξίσου υπέροχο να βλέπουμε το τέλος της αμερικανοκουβανικής εχθρότητας μισού αιώνα, που ήταν πλέον αναχρονιστική και άχρηστη. Ωστόσο γνωρίζουμε πια πόσο γρήγορα τρέχει η ανάπτυξη –ακόμα και χωρίς να συνοδεύεται από πολιτική φιλελευθεροποίηση –ώστε να χαρούμε χωρίς κάποια συγκράτηση. Η Κούβα θα χάσει ένα κομμάτι της ψυχής της καθώς οι επενδύσεις θα αρχίσουν να φθάνουν. Και όλα τα νέα εμπορικά κέντρα μπορεί να μη βοηθήσουν τους διαφωνούντες, που επιμένουν στην προώθηση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Η Αβάνα βρίσκεται 20 χρόνια πίσω από την πρωτεύουσα του Βιετνάμ, την πόλη του Χο Τσι Μινχ όπου τα κεφάλαια των επενδυτών έχουν αλλάξει εντελώς το πρόσωπό της: εμπορικά κέντρα, νέοι ουρανοξύστες, ιδιωτικά σχολεία και μια νέα γενιά προσηλωμένη στον καταναλωτισμό. Στην περίπτωση της Κούβας, η διαδικασία θα είναι ακόμα πιο γρήγορη. Είναι πιο κοντά στο Μαϊάμι, οι αμερικανοί επιχειρηματίες ιδιαίτερα στον τομέα του τουρισμού ήδη κλείνουν συμφωνίες. Το Βιετνάμ όπως και η Κίνα έδειξαν ότι ο καπιταλισμός μπορεί να εισχωρήσει σε διαφορετικά πολιτικά συστήματα. Γιατί να είναι διαφορετική η Κούβα του Ραούλ Κάστρο; Σε μια δεκαετία η Αβάνα θα είναι εντελώς διαφορετική.

Σε γενικές γραμμές, αυτό είναι καλό για τους Κουβανούς. Η ομογενοποίηση όμως που φέρνει το διεθνές εμπόριο είναι πλέον τόσο οικεία ώστε είναι δύσκολο να κοιτάξει κάποιος τις φωτογραφίες του προέδρου Ομπάμα να περπατά με την οικογένειά του στην παλιά Αβάνα και να μην αισθανθεί –μαζί με τον ενθουσιασμό για την ιστορική επίσκεψη –και ένα είδος αμφιθυμίας.

Θα ήταν έκπληξη αν η Κούβα δεν προχωρήσει γρήγορα στην ανάπτυξη και στην επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ. Η κουβανική επανάσταση σημείωσε επιτεύγματα κυρίως στους τομείς της εκπαίδευσης και της ιατρικής, έχει χάσει όμως τον λόγο ύπαρξής της εδώ και καιρό. Προκάλεσε μιζέρια και παράλυση, ζωές χάθηκαν, πολλοί νέοι δεν έβλεπαν κανένα μέλλον. Οι ευκαιρίες που θα δημιουργηθούν για εκατομμύρια Κουβανούς είναι αρκετός λόγος –παρότι δεν είναι πανάκεια –να γιορτάσουμε τη συνάντηση Ομπάμα – Κάστρο και τα όσα θετικά για το νησί θα προκύψουν από αυτήν.