Με αυτόν τον ρυθμό θα καταλήξουμε να γράφουμε όπως οι Αζτέκοι ή οι Αιγύπτιοι. Η selfie, ένα κεφαλάκι με μύτη σαν του Πινόκιο, το σήκωμα των ώμων, μια έγκυος και μια «Αγιοβασιλίτσα» αμφίβολης χρήσης είναι μερικά από τα εικονίδια που θεωρούνται υποψήφια προκειμένου να ενταχθούν στη μεγάλη οικογένεια των emoticons –στη διεύρυνση που αναμένεται να γίνει στα μέσα του 2016.

Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε μια τεράστια έρευνα: οι ειδικοί ανέλυσαν ένα δισεκατομμύριο μηνύματα από κινητά τηλέφωνα (SMS) σε 16 γλώσσες, αναζητώντας τα πιο δημοφιλή από τα περίπου 800 εικονίδια που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τη διάθεση ή την κατάστασή μας. Οι ανθρωπολόγοι εντυπωσιάστηκαν από τα αποτελέσματα της έρευνας, την οποία διεξήγαγε η εταιρεία SwiftKey που αναπτύσσει μια εφαρμογή κειμένου προκειμένου να προβλέψει τις λέξεις που χρησιμοποιεί περισσότερο κάθε χρήστης στο Gmail, στο facebook και στο twitter, διευκολύνοντας την πληκτρολόγηση των μηνυμάτων.

Ετσι, για παράδειγμα, εντοπίστηκε ότι τα χαρούμενα εικονίδια τα χρησιμοποιούν περισσότερο εκείνοι που μιλούν ρωσικά, τουρκικά ή βιετναμέζικα, ενώ τα χρησιμοποιούν λιγότερο οι γαλλόφωνοι, οι οποίοι επίσης δείχνουν διστακτικοί να χρησιμοποιήσουν τα εικονίδια για τη θλίψη. Εκεί όμως που οι γαλλόφωνοι κερδίζουν τους πάντες είναι στη χρήση της καρδιάς. Στους Μαλαισιανούς δεν αρέσουν οι καρδιές αλλά βρίσκονται στις πρώτες θέσεις στη χρήση των χεριών, μετά τους Βραζιλιάνους. Ποιοι είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν εικονίδια για γιορτές και πάρτι; Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί. Ποιοι μιλούν λιγότερο για αλκοόλ; Οι Αραβες και οι Τούρκοι. Ποιοι συνομιλούν πιο συχνά για τον άσχημο καιρό; Οι Ρώσοι και οι Καναδοί. Και για τον καλό; Οι Αραβες και οι Αυστραλοί.

Ολα αυτά πήραν δεκαετίες για να δημιουργηθούν. Ο συγγραφέας Αμπρόζ Πιρς είχε εκφράσει το 1887 την ανάγκη να υπάρχει ένα τυπογραφικό σύμβολο που να αντιπροσωπεύει έναν τόνο φωνής ή μια έκφραση του προσώπου. Το 1969 ο Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ είχε δηλώσει στους «New York Times» ότι ήθελε ένα εικονίδιο («σαν ύπτια παρένθεση») που να χρησιμοποιείται ως χαμόγελο στο κείμενο. Ολα αυτά δημιουργήθηκαν με την έλευση της ψηφιακής εποχής. «Το online κείμενο είναι το νέο λογοτεχνικό είδος» υποστηρίζει η Σου Γιου Τσεν, καθηγήτρια Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ταϊβάν. «Δεδομένου ότι η εγγύτητα της φυσικής συνάντησης χάνεται, οι χρήστες βρίσκουν τρόπο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους γραπτώς και σύντομα».

Ηταν Νοέμβριος του 1982 όταν ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον, στο Πίτσμπουργκ, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το σύμβολο :-). Εκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σε όλο τον κόσμο. Σε όλο; Οχι ακριβώς. Στην Ασία το έχουν αντικαταστήσει με το σύμβολο –διότι δίνουν περισσότερη σημασία στα μάτια απ’ ό,τι στο στόμα.

Τελευταία Νέα