Στη μνήμη του Χρήστου Νικολάου που υπερασπίστηκε όσο λίγοι την πανεπιστημιακή μεταρρύθμιση

Το φθινόπωρο του 2013 το ΕΚΠΑ ήταν επί τρεις μήνες κλειστό. Τόσο ο τότε πρύτανης Θ. Πελεγρίνης όσο και υπηρεσιακοί παράγοντες έλεγαν στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στην κοινή γνώμη ότι στο πανεπιστήμιο δεν μπορούν να γίνουν εγγραφές φοιτητών, να χορηγηθούν πτυχία, να εκπληρωθούν οι διεθνείς υποχρεώσεις του ιδρύματος, να εξυπηρετηθούν ερευνητικά προγράμματα, να πληρωθούν προμηθευτές κ.λπ. λόγω της καθολικής απεργίας του διοικητικού προσωπικού.

Το Συμβούλιο Ιδρύματος είχε καλέσει επανειλημμένα με ανακοινώσεις του τον πρύτανη να ανοίξει το ίδρυμα εξασφαλίζοντας την παρουσία προσωπικού ασφαλείας. Εισέπραξε αγωγή από τον πρύτανη και μήνυση από τους διοικητικούς υπαλλήλους για συκοφαντική δυσφήμηση.

Σήμερα, έπειτα από ενέργειες του Συμβουλίου αποδεικνύεται από επίσημα έγγραφα του ΕΚΠΑ ότι κατά τη διάρκεια της απεργίας, όταν λεγόταν σε όλους τους τόνους ότι το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργήσει λόγω καθολικής συμμετοχής στην απεργία, από διακόσιοι έως χίλιοι διοικητικοί υπάλληλοι κατά διαστήματα δεν απεργούσαν και μισθοδοτούνταν. Αποδεικνύεται επιπλέον, πάλι με ενέργειες του Συμβουλίου, ότι στο ΕΚΠΑ υπάρχει μια αδιαφανής φάμπρικα χορήγησης συστηματικής υπερωριακής αμοιβής σε συγκεκριμένους υπαλλήλους, που φθάνει σε ορισμένες περιπτώσεις και τα 1.400 ευρώ μηνιαίως επιπλέον του μισθού. Πώς αποφασίζεται πότε απαιτείται υπερωριακή απασχόληση, ποιος θα αμειφθεί υπερωριακά, για πόσο διάστημα; Υπάρχουν «ημέτεροι» υπάλληλοι που απολαμβάνουν ειδική μεταχείριση;

Το Συμβούλιο στο ΕΚΠΑ, σε ανακοίνωσή του τον Δεκέμβριο του 2013, έλεγε ότι «με όσες δυνάμεις διαθέτει δεν θα επιτρέψει σε ομάδες και φέουδα να νέμονται τον ιστορικό αυτό θεσμό». Πράγματι, προσπάθησε να ασκήσει κατά το δυνατόν τις εποπτικές του αρμοδιότητες όπως φαίνεται από το συγκεκριμένο παράδειγμα αλλά και από πολλά άλλα.

Αντί όμως ο νέος υπουργός Παιδείας να ενισχύσει τον ρόλο αυτό και να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα των πανεπιστημίων, σπεύδει να καταργήσει τα Συμβούλια διότι δεν τον ενδιαφέρει καμία εποπτεία στις αδιαφανείς και βλαπτικές για το πανεπιστήμιο συναλλαγές μεταξύ των ομάδων που έχουν μάθει να λειτουργούν ανεξέλεγκτες και στο σκοτάδι. Επαναφέρει δε πρακτικές που θα ενισχύσουν αυτές τις σκοτεινές συναλλαγές. Οι φοιτητές και οι διοικητικοί υπάλληλοι που βρίσκονται σε θέση εξάρτησης από προϊσταμένους και πρυτανικές Αρχές θα ψηφίζουν για να εκλέγουν πρύτανη. Αυτό που ενδιαφέρει το υπουργείο είναι να παραδώσει το πανεπιστήμιο στις κάθε λογής συντεχνίες, που τόσα χρόνια δεν το σεβάστηκαν και το χρησιμοποίησαν για τους ιδιοτελείς σκοπούς τους περιφρονώντας την ακαδημαϊκή λειτουργία του και παραπλανώντας την κοινωνία με φούμαρα και ψεύδη.

Η Βάσω Κιντή είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών