[Στην ανάπαυλα] Η απλή μέθοδος Los Angelas

Τον τελευταίο τον καιρό είδαμε πολλά ελαφρά πηδηματάκια. Είδαμε πολλούς βουλευτές να πηδάνε απ’ το ένα κόμμα στο άλλο σαν τις κανγκαρούδες (κανγκαρούδα: το γνωστό τετράποδο που περπατά στα δυο του πόδια, «καγκουρό» όπως το αποκαλεί ο Ελληνισμός της Αυστραλίας).

Βέβαια αυτοί οι βουλευτές είχαν κι άλλες ονομασίες ανάλογα τη στιγμή που λάμβανε χώραν το σάλτο.

Οταν ας πούμε ψήφιζαν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κύριο Δήμα και δεν ανήκαν στη Νέα (πιο νέα δεν γίνεται) Δημοκρατία ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ, του Λαφαζάνη μη εξαιρουμένου, τους αποκαλούσαν «Αποστάτες».

Οταν όμως βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ πηδολαλούσαν σαν τ’ αγριοκάτσικα στη ζεστή αριστερή αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο κύριος Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του τους καλωσορίζανε σαν τις μετανοούσες Μαγδαληνές, του κυρίου Λαφαζάνη, εδώ, εξαιρουμένου.

Βέβαια τις προηγούμενες μέρες είχαμε κι άλλο ένα σάλτο. Το σάλτο που έκανε αυτό το Γιωργάκη το Παπανδρέου. Αυτή η περιφερόμενη θλίψη με μουστάκι και το ξεχασμένο χρόνια, μαραμένο χαμόγελο της αμηχανίας στα χείλη. Αλλά αυτό νομίζω περισσότερο σαν «σάλτο μορτάλε» θα πρέπει να το γράψει, αν το καταδεχτεί ποτέ η Ιστορία. Την οποία και αυτή μην την βλέπεις έτσι, είναι μεγάλη πουτάνα. Μπορεί αυτό το απονενοημένο διάβημα να κρατήσει απ’ τον εν λόγω πολιτικό άνδρα.

(Επίσης βοηθήστε με για δεν ενθυμούμαι, τι θα βαράει ο Τσίπρας για να χορεύουνε οι αγορές; Λύρα κρητική ή ζουρνά;)

Αλλά το άλμα το μεγάλο. Το «Βάστα μάνα και θα γίνει» το εξετέλεσε η κυρία Αντζελα Γκερέκου, ου μην αλλά και Βοσκοπούλου.

Αυτό δεν ήταν άλμα ήταν γιγανταιώρημα.

Αλαλα τα χείλη των ευσεβών.

Τι μεγαλοκυβίστησις ήταν αυτή.

Και με τι άνεση. Ανερυθρίαστος η μαντάμ.

«Βρέθηκα σ’ ένα σταυροδρόμι» δήλωσε, «ή να γίνω διαιτητής σ’ έναν εμφύλιο ή να κάνω μια καινούργια αρχή. Αποφάσισα λοιπόν να ανταποκριθώ στην πρόσκληση του Αντώνη Σαμαρά» κι όπως πάντα «για το καλό του τόπου μου».

Η αλήθεια είναι εγώ προσωπικώς διαιτητή δεν θα την έβλεπα. Την προτιμώ όπως και το κλασικό λαϊκό άσμα του αείμνηστου Πάνου Γαβαλά,

Στο σταυροδρόμι

Στο σταυροδρόμι

Εκεί που μου ‘πες

Μ’ αγαπάς

Εκεί άλλαξες γνώμη.

Οι πληροφορίες που θέλουν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κύριο Ευάγγελο να κυκλοφορεί στους διαδρόμους της Βουλής και να βγάζει κι από τα δυο αφτιά καπνούς σε ρυθμό υπερταχείας, ελέγχονται ως απολύτως ακριβείς.

Μετά από όλα αυτά, πες με αφελή. Πες με αισιόδοξο, εγώ τις Απόκριες τόσο νωρίς δεν τις περίμενα.

Κι αυτά πριν από την πρώτη Κυριακή. Γιατί μετά τα αποτελέσματα, αν έρθει κι η Χρυσή Αυγή τρίτο κόμμα, ο Θεός να μας φυλάει –που απ’ ό,τι βλέπουμε δεν μας φυλάει –μπορεί να δούμε τον Μιχαλολιάκο να παίρνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο με τις χειροπέδες.

(Επίσης βοηθήστε με, τι θα χορεύουν οι αγορές όταν ο Τσίπρας βαράει το βιολί του; Τσάμικο; Ή πεντοζάλη;)

Ας κλείσουμε όμως το πρόγραμμά μας με μια χαρούμενη νότα. Ενα τραγούδι που τους στίχους έχει γράψει, σε ανύποπτο χρόνο, η κυρία Αντζελα με τα ίδια της τα χέρια και το τραγουδούσε ντουέτο με τον σύζυγό της καλλικέλαδο Τόλη στη σκηνή ενός άλλου θεάτρου, του θεάτρου Ακροπόλ, με (υπέροχα δεν το συζητώ) μάτια γλαρά και κοντό μαλλί κοχύλι.

Και το αφιερώνω, ή μάλλον ας αφήσουμε να το αφιερώσει η ίδια, στον Βενιζέλο; Στον Γιώργο; Στον Σαμαρά; Σε όποιον η γυναίκα θέλει.