Παλιά υπήρχαν οι σνομπ του Δεκαπενταύγουστου. Θα ‘πρεπε να είχε ασχοληθεί μαζί τους η κοινωνική ψυχολογία, η επιστήμη δηλαδή που εξετάζει πώς επηρεάζεται η συμπεριφορά ορισμένων ανθρώπων από την πραγματική, φανταστική ή υπονοούμενη παρουσία των άλλων. Για να μη σας τα πολυλογώ, ήταν κάτι πολύ ωραίοι τύποι που ξέμεναν μεσοκαλόκαιρο στην Αθήνα από βίτσιο. Μπας και τους φανερωθεί η Μόνικα Βίτι να πίνει μόνη της εσπρέσο στο Ντόλτσε. Ευτυχώς, η πόλη φτωχαίνοντας αρχίζει σιγά σιγά να απεκδύεται τους ασπρόμαυρους μύθους της και έτσι μείναμε εμείς κι εμείς να μην ξέρουμε πια πώς να φέρουμε βόλτα τη μουργέλα μας. Για θερινό σινεμά, ούτε λόγος. Από τότε που μπήκαν στους διεθνείς τουριστικούς οδηγούς και έγιναν hot spots έχασαν διά παντός τη γοητεία της κρυψώνας. Βέβαια, θα υπάρχει πάντα για μας η ποίηση των κλειστών περιπτέρων αλλά τι να το κάνεις; Οταν οι περιστάσεις το καλούν μπορώ να γίνω πολύ πιο αδιάκριτη από το κοινωνικώς αποδεκτό, οπότε θα αναγκαστώ κι εγώ να πάρω τα μέτρα μου. Θα πάω σπίτι και θα μεταμφιεστώ σε Μόνικα Βίτι. Μπορεί να μην έχω το στυλ, έχω όμως τη θέληση κι ένα φόρεμα με παρτούς ώμους. Τα υπόλοιπα βάλ’ τα εσύ. Αν είσαι ο Ρίτσαρντ Χάρις ή ο Μαστρογιάνι ή ο Αλέν Ντελόν ή o Αντονιόνι.

Τελευταία Νέα