Εναν χρόνο μετά το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και τρεις μόλις εβδομάδες μετά την καθαρή πρωτιά, για πρώτη φορά σε εθνικής εμβέλειας εκλογική αναμέτρηση, η κινητικότητα στο εσωτερικό του κόμματος προσομοιάζει με αυτή των μικροσωματιδίων κατά το φαινόμενο της εντροπίας.

Κι ενώ εδώ κι έναν χρόνο, τουλάχιστον στο εσωτερικό, είχε επέλθει μια ψυχροπολεμικού τύπου ισορροπία μεταξύ πλειοψηφίας και Αριστερής Πλατφόρμας, ένας νέος «παίκτης» έρχεται για να αποσταθεροποιήσει τις σταθερές. Η κίνηση των 53, στην οποία μετέχουν στελέχη της πλειοψηφίας με ευθεία αναφορά στην ηγεσία του κόμματος, μαζί με το κομμάτι της Ανάσας –η οποία προέρχεται από τις συνιστώσες ΑΚΟΑ και Ρόζα -, ταράζει τα νερά και αλλάζει τα δεδομένα.

Η εποχή κατά την οποία Τσίπρας και Λαφαζάνης κοιτάζονται στα μάτια στις Κεντρικές Επιτροπές με το δάχτυλο στο κουμπί της πυρηνικής καταστροφής, το οποίο όμως ουδείς τόλμησε να πατήσει, παρά τις κατά καιρούς ψυχροπολεμικές καταστάσεις εδώ κι έναν χρόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως έχει παρέλθει.

ΧΩΡΙΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ. Οι δύο άτυποι επικεφαλής πλειοψηφίας και μειοψηφίας, άλλωστε, ως πάλαι ποτέ συνοδοιπόροι στο πλαίσιο του Αριστερού Ρεύματος –τελικά –έδειξαν πως ξέρουν να κρατούν τις ισορροπίες: σε πείσμα όσων υποστήριζαν το αντίθετο πέρασαν κάβους όπως του Τέξας, του Οδυσσέα Βουδούρη και της υποψηφιότητας για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, χωρίς να προκληθούν τραυματικές εκρήξεις. Διαφωνούν αλλά συνυπάρχουν ο καθένας στα όριά του. Η ηγεσία στο άνετο 70% της πλειοψηφίας και η Αριστερή Πλατφόρμα στο επίσης άνετο 30% της μειοψηφίας.

Η εμφάνιση της κίνησης των 53 έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα στο εσωτερικό καθώς είναι η πρώτη φορά που ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της πλειοψηφίας ασκεί ευγενική, αλλά ιδιαίτερα αυστηρή κριτική στην ηγεσία για κρίσιμες επιλογές, όπως η εκλογική και μετεκλογική στρατηγική των συνεργασιών. Οι αιχμές και τα βέλη για έλλειψη συλλογικότητας στις αποφάσεις του κόμματος πληγώνουν γιατί έρχονται από την «οικογένεια» κι όχι απ’ τον ούτως ή άλλως σχεδόν αποκλεισμένο Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Οι προσπάθειες της ηγετικής ομάδας να αμβλύνει την κριτική το περασμένο Σαββατοκύριακο, μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να πετυχαίνουν τον στόχο τους. Το επίμαχο κείμενο θα κατέβει ως κείμενο συμβολής της κίνησης των 53 στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, κλέβοντας τουλάχιστον επικοινωνιακά την παράσταση από το σύνηθες κείμενο συμβολής της Αριστερής Πλατφόρμας.

Παραδόξως, στελέχη της τελευταίας δεν είδαν καθόλου ανταγωνιστικά την πρωτοβουλία, παρότι αρθρώνει περίπου τον ίδιο κριτικό λόγο, ενώ ανοιχτό είναι το θέμα των σχέσεων του νέου «παίκτη» με τη μειοψηφία.

«Η ουσία της κριτικής των συντρόφων της πλειοψηφίας θεωρούμε πως είναι στη σωστή κατεύθυνση, είναι υποβοηθητική κι όχι υπονομευτική της προσπάθειας που πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα και βεβαίως είναι θεμιτή» όπως σχολίαζε χθες κορυφαίο στέλεχος του Ρεύματος.

Η τακτική της Κουμουνδούρου

Το μεγάλο ερωτηματικό παραμένει πώς θα χειριστεί η πλευρά της ηγεσίας τον νέο και αρκετά ζωηρό «παίκτη» στο εσωτερικό. Εάν δηλαδή θα υπάρξει μια σαφής αριστερή στροφή στις θέσεις όπως αυτές θα αποτυπωθούν από το εισηγητικό κείμενο της Γραμματείας που συνεδριάζει αύριο Τετάρτη προς τα μέλη της ΚΕ. Ακόμα περισσότερο, εάν οι κριτικές παρεμβάσεις του νέου «παίκτη» και της Αριστερής Πλατφόρμας αλλάξουν την τακτική της ηγεσίας ως προς το θέμα των πολιτικών συμμαχιών και εάν στην πράξη ανακοπεί η ταχύτητα μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε κλασικό αρχηγοκεντρικό κόμμα, προς συλλογικότερες κατευθύνσεις. Υπό την έννοια αυτή, ορισμένοι μιλούν ακόμα και για «ιστορική» συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής αυτό το Σαββατοκύριακο, ενώ αναπτύσσεται ήδη προβληματισμός για το εάν θα είναι ανοιχτή στα ΜΜΕ…