Οχι από τον Οθωμανό, τον Τούρκο, «τ’ αγαρηνό σκυλί» που λέγαμε κάποτε, αλλά από τον ίδιο τον δεσπότη, που τον περασμένο Οκτώβριο δεν κήδεψε νέον άνθρωπο γιατί εν ζωή είχε τελέσει πολιτικό γάμο. Κι αν τον θυμήθηκα σήμερα, είναι γιατί με ετεροχρονισμένη επιστολή επιμένει πως έπραξε σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας. Τον θυμάμαι κι απ’ αλλού τον μητροπολίτη Σπάρτης. Από τότε που διεκδίκησε τον αρχιεπισκοπικό θρόνο κι από κάτι ψιλοαδιακρισίες για τις σχέσεις του με τη ΧΑ. Ειλικρινά δεν με νοιάζει καθόλου. Εκείνο που με νοιάζει είναι να μας έχει ο Θεός γερούς, ει δυνατόν απέθαντους, να μην πέσουμε ποτέ στην ανάγκη του. Τα ίδια έκανε κι ο Κρέοντας, για να καταντήσει ο περίγελος των φεστιβάλ και των αρχαίων θεάτρων. Την Αντιγόνη να μην την πιάνεις στο στόμα σου γιατί έχει χώμα, πολύ χώμα στα χέρια της, ενώ τα δικά σου μυρίζουν κολόνια, σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Για τον χρυσό δεν ενδιαφέρομαι, και το λιβάνι σου μακριά από τη μύτη μου. Αυτή τη σμύρνα όμως, γιατί την μπερδεύω συνεχώς με τη σμέρνα; Ορισμένα ψαράκια έχουν κάτι δοντάρες, αν τα πειράξεις, σε μάσησαν.

Με μπανταρισμένο δαχτυλάκι πληροφορούμε ότι κυκλοφορεί εσχάτως κι ο Αλέξης Τσίπρας, άλλος ιεράρχης κι ετούτος της ζωής και των επιλογών μας. Του το δάγκωσε προχθές με ιντερνετική ανακοίνωση η λεσβιακή, gay, bisexual και trans ομάδα της συνιστώσας Κόκκινο του ΣΥΡΙΖΑ γιατί στη συνέντευξή του στο «Βήμα» μετέφερε τη δέσμευσή του για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών «αφού σταθεροποιηθεί η κοινωνική και οικονομική ζωή» του τόπου.

Κάτι μου λέει ότι τα έχουν βρει με τον δεσπότη που λέγαμε παραπάνω.