[TRASH ME] Μας βαράνε ντέφια ή μήπως δεν σ’ αρέσει;

Βάλια, βάλια καρναβάλια μασκαρατζίκο μου. Ενα λεπτό να φτύσω τον χαρτοπόλεμο που με μπούκωσε η νομενκλατούρα της καρναβαλικής ψευδαίσθησης και πριν αποφασίσω αν τελικά θα αυτοκτονήσω σφίγγοντας γύρω από τον λαιμό μου την τελευταία σερπαντίνα, παράγγειλε εσπρεσάκι να σ’ τα πω.

… Μασκαράδες, πολλοί μασκαράδες φέτος. Μασκαράδες κι αράχνες, γλυκέ μου, έχουν στήσει χορό. Δηλαδή, για να σ’ το δώσω να το καταλάβεις, έχει τόσο πολύ εγκατασταθεί εντός μου η έννοια του μασκαρά που δεν μπορώ να ξέρω ποιος είναι μεταμφιεσμένος και ποιος αμασκάρευτος. Ας πούμε, στο κατά τα άλλα ευπρόσωπο τάλεντ σόου «The Voice» ο Ρέμος που βλέπω εγώ είναι ο κανονικός; Ο «Τι ήσουνα για μένανε»; Ή κάποιος που έχει ντυθεί Ρέμος και προσπαθεί να τον μιμηθεί στην υπερβολή για να πάρει το πρώτο βραβείο στο μπαλ ντ’ ανφάν της ουτοπίας; Καλέ τι μαγκιά κι εξάτμιση και μάτι φινιστρίνι είναι αυτό; Γιατί μιλάει σαν να τον κόβει αφόρητα ο καβάλος του; Ή σαν να μην έχει αποφασίσει αν θα κλάψει ή αν θα κάνει το άλλο, το χωρίς «πι» στο «ψι»; Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε ο Ρέμος, κι εμένα δεν μου είπατε τίποτα; Φέρτε του ένα κομπολόι για να δείτε πώς πονεί γιατί, τελικά, δεν θ’ αντέξω και θα την πατήσω την κορόνα. Στον κάλο!

Καλώς ήρθες και πάλι τρελό καρναβάλι λοιπόν μασκαρά, γκρέκο μασκαρά! Διότι η φορεσιά που διαλέγουμε για τις Αποκριές φέρνει στην επιφάνεια τον πάτο, μη σας πω και τον απόπατο, του υπαρξιακού μας ωκεανού. Την εσχατιά του ασυνείδητου. Δηλαδή δεν είναι καθόλου τυχαίο που η πεθερά μου θέλει να ντυθεί Χριστόδουλος Ξηρός αλλά με ρούχα γονδολιέρη. Ομως, πολύ σας παρακαλώ, μην τον πείτε αυτό στην παρουσιάστρια Ελεονώρα Μελέτη. Η οποία, ανεξαρτήτως Αποκρεών, είναι όλο τον χρόνο μασκαρεμένη –διανοητικά εννοώ –σε Hi Five. Οπου Five, Φρόιντ, Γιουνγκ, Λακάν, Χαρτοκόλης και Σακελλαρόπουλος. Το διεθνές και ελληνικό απαύγασμα της ψυχανάλυσης. Διότι μη βλέπετε που κάνει την (αποτυχημένη) ντιζέζ τα μεσημέρια στην τηλεόραση. Τα βράδια αυτοψυχαναλύεται καταμεσής του Διαδικτύου. Που αν μαζέψεις την αμπελοφιλοσοφία από το πάτωμα, κάνεις κάτι γιαλαντζί καθαροδευτεριάτικα, μπουκιά και συχώριο… Δεν ξέρω αν αυτό το τόσο διευρυμένο γκρουπ θέραπι αποδίδει, αν και νομίζω ότι το «ρίχ’ τα να ξεχαρμανιάσεις» είναι πολύ πασέ. Και για ψυχανάλυση και για πίστα…

Και μέχρι η Μελέτη να αντιληφθεί τη διαφορά του σημαίνοντος από το σημαινόμενον, ο Θοδωρής Αθερίδης έχει κατορθώσει να πείσει τους ηθοποιούς που συμμετέχουν στο καινούργιο του έργο –απροσδιορίστου είδους, κάτι ανάμεσα σε βαλκανικό μπουλβάρ και ρεβί πίστας –ότι πρόκειται για κατιτί το βαθιά φιλοσοφικό. Εξάλλου και ο ίδιος διατυπώνει, μέσω αυτού, πολύ βαθυστόχαστα πράματα και θάματα, όπως: «Αν οι κακοί είναι στις φυλακές, οι καλοί πού είναι;». Ή: «Ποιος είναι το σύστημα; Εγώ είμαι το σύστημα; Αυτός που πάει κόντρα στο σύστημα είναι αντισυστημικός ή το σύστημα μεγάλωσε και εμπεριέχει και τους αντισυστημικούς;».

… Μωρέ καλά που κάνει ο Γιώργος Λιάγκας (φωτογραφία) και τα λεφτά που μοιράζει κάθε μέρα από την εκπομπή του τα λέει και σε ευρώ αλλά και σε δραχμές! Εκτός αν ξέρει κάτι που δεν το ξέρουμε μηδέ όλοι εμείς μηδέ το σύστημα…