Πυκνώνει ο ρυθμός υποβολής υποψηφιοτήτων για τον Δήμο Αθηναίων –πλέον εκδηλώνεται μία την ημέρα! Αν συνυπολογίσουμε τις φήμες πάμε για ενδεκάδα. Eχουμε και λέμε –από τα δεξιά προς τα αριστερά –συμψηφίζοντας φαντασία/εικοτολογία και πραγματικότητα: Κασιδιάρης, Καπερνάρος, Eβερτ, Νικήτας, Aρης, Καμίνης, Σακελλαρίδης, Σοφιανός ενώ δεν μπορούν να τοποθετηθούν στο πολιτικό φάσμα οι περιπτώσεις Βαλλιανάτου και Αμυρά, και σίγουρα θα έχουμε και πιο αριστερίζουσες υποψηφιότητες.

Πρόκειται για μοναδικό θέαμα και αληθινό πονοκέφαλο. Οχι μόνο για τη ΝΔ –η οποία βλέπει τον πολιτικό χώρο που μονοπωλούσε το 2006 να πολυδιασπάται –αλλά για όλους. Κι αυτό γιατί η πλειάδα υποψηφίων δημιουργεί κατακερματισμό του εκλογικού σώματος. Υποτίθεται, ας πούμε, ότι ο Σακελλαρίδης –νέος που ξεπετιέται με άρωμα Τσίπρα –θα αξιοποιούσε, πέρα από τη φόρα του ΣΥΡΙΖΑ, την υπεραξία της έλξης την οποία θα ασκούσε η υποψηφιότητά του σε ψηφοφόρους που θέλουν αλλαγή. Αν όμως θες να αμφισβητήσεις το σύστημα και να πας σε εναλλακτικές προτάσεις υπάρχουν πλέον και ο Βαλλιανάτος με τον Αμυρά που είχε μάλιστα πάει καλά το 2010. Τα πρόσωπα αυτά παίρνουν επίσης από την πίτα του Καμίνη. Αυτός έχει κάνει μια θητεία, άρα η επανεκλογή του δεν θα ικανοποιούσε τη δίψα –ας μην πούμε: τη λύσσα –κάποιων ψηφοφόρων για ανατροπή σκηνικού. Βασικό στοιχείο όμως της πολιτικής του πρότασης είναι ότι συνιστά εναλλακτική λύση απέναντι στους επαγγελματίες πολιτικούς.

Μύλος γίνεται και από τη δεξιά πλευρά. Αρης και Νικήτας παίζουν το ίδιο χαρτί: τη δημοφιλία σε ένα δεξιό ακροατήριο. Ο Κακλαμάνης –εν απουσία του Βορίδη –κατέβηκε και γιατί θεωρεί ότι είναι πόλος έλξης για την πιο σκληρή Δεξιά. Μεταξύ όμως αυτού και του Κασιδιάρη θα υπάρχει σίγουρα ένας και το πιθανότερο δύο υποψήφιοι.

Το χειρότερο πρόβλημα ένθεν κακείθεν είναι ότι πρόκειται για εκλογές δύο γύρων. Κάποιοι από όλους αυτούς θα περάσουν στον δεύτερο γύρο –αν και με τον κατακερματισμό που επικρατεί αυτό μπορεί να γίνει με οριακές διαφορές. Εδώ το πρόβλημα είναι άλλο: χρειάζεσαι μια στρατηγική για τον πρώτο γύρο που να σε βάλει στον δεύτερο, αλλά να μη σε κάψει. Με άλλα λόγια, στον πρώτο γύρο χρειάζεσαι συσπείρωση, ενώ στον δεύτερο γύρο πρέπει να πάρεις ψηφοφόρους των άλλων υποψηφίων που δεν συνέχισαν μετά τις 18 Μαΐου. Πώς θα το κάνεις όμως αυτό αν έχεις πάει πολύ σκληρά στον πρώτο γύρο; Ολα αυτά γίνονται πολύ πιο δύσκολα αν στον δεύτερο γύρο δεν περάσει ακραίος υποψήφιος –δηλαδή ο Κασιδιάρης. Σε αυτήν την περίπτωση θα επαναληφθεί μάλλον αυτό που συνέβη στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2002 όταν ο γερασμένος Σιράκ πήρε 80% κόντρα στον Λεπέν. Αν όμως ο Κασιδιάρης μείνει εκτός δεύτερου γύρου, κάτι που θα συμβεί και με τον Σοφιανό, τα ερωτηματικά είναι πολλά. Τι θα ψηφίσουν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ; Σίγουρα οι της ΧΑ δεν θα πάνε με τη ΝΔ; Δεν θα πάνε όμως ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ αν κάποιος κάνει τον Σακελλαρίδη να εκδηλώσει φιλομεταναστευτικές θέσεις σύμφωνες με τη γραμμή της Κουμουνδούρου. Αντίστοιχα το ΚΚΕ θα ψηφίσει τακτικά και δεν θα βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Το τι θα σημαίνουν όμως αυτά στην πράξη θα εξαρτηθεί από το ζευγάρι αντιπάλων της 25ης Μαΐου. Θα έπαιρνε ο Νικήτας μέρος της ψήφου της Χρυσής Αυγής –με δεδομένη και τη συγκατοίκηση στο Δημοτικό Συμβούλιο –στον δεύτερο γύρο; Φαίνεται όμως απίθανο με τα σημερινά δεδομένα να συνεχίσει ο Κακλαμάνης στις 25 Μαΐου. Θα απόσχουν οι της ΧΑ; Θα απόσχει, σε λογική τακτικής ψήφου, το ΚΚΕ;

Ποτέ ώς τώρα η εκλογή δημάρχου Αθηναίων δεν έμοιαζε με καραμπόλα –αυτή είναι όμως η περίπτωση αυτήν τη φορά.

Τελευταία Νέα