Σε αλλόκοτες κομματικές επιλογές για τις αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν προχωρήσει μέχρι τώρα τα δύο μεγάλα κόμματα, επιβαρύνοντας τη θέση τους και προϊδεάζοντας για τα περιορισμένα πολιτικά τους όρια.

Να, πάρτε για παράδειγμα τη στάση της Νέας Δημοκρατίας: οι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να βάλουν δικούς τους υποψηφίους –δηλαδή «βαμμένους» γαλάζιους –παντού. Ακόμα κι εκεί που δεν έχουν κάποιον αξιόλογο να προτείνουν, ψάχνονται για να ανακαλύψουν διαμάντια στις στάχτες.

Ούτε σκέψη δεν τους περνά να στηρίξουν κάποιον κανονικό άνθρωπο της Αυτοδιοίκησης. Κάποιον σχετικά ή πολύ επιτυχημένο, κι ας μη φωνάζει «Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης Σαμαράς», βρε αδερφέ. Μπα, τίποτε: γαλάζιος να ‘ναι, κι ό,τι να ‘ναι…

Είναι προφανές ότι η ΝΔ θέλει να περιχαρακώσει τους ψηφοφόρους της αλλά με τούτα και με εκείνα κινδυνεύει να δει σε πολλές περιοχές τούς δικούς της αντάρτες να κάνουν το παιχνίδι και να χάσει τις εντυπώσεις σε ένα ματς που φαινόταν στημένο στα μέτρα της.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, έχουμε τη βάση του κόμματος, η οποία έχει κηρύξει τον πόλεμο σε όλους εκείνους που δεν γεννήθηκαν συριζαίοι. Ψήφισες κύριε το Μνημόνιο και τώρα έρχεσαι σε εμάς να σε εκλέξουμε; Εκανες την αυτοκριτική σου; Διάβασες τα άρθρα της ΚΟΕ; Τα αποστήθισες; Πήγες να τα απαγγείλεις ξυπόλητος στα βουνά, στα λαγκάδια και στις πλατείες; Πώς; Δεν πήγες; Ε, μη ζητάς τη στήριξη των αναμάρτητων. Των αμόλυντων. Των άσπιλων.

Οπως αποδεικνύεται, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν ένα κόμμα με αυστηρό πορτιέρη. Οποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε, οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν. Με γεια τους και χαρά τους –αλλά τι είδους πλειοψηφικούς όρους μπορεί να δημιουργήσει ένα κόμμα που δεν μπορεί να διαχειριστεί καμία συμμαχία, είτε σε περιφερειακό είτε σε δημοτικό επίπεδο; Ως γνωστόν, αν θέλεις ρεύμα, πρέπει να ανοίξεις και την πόρτα και το παράθυρο!

Τελευταία Νέα