ΜΕΧΡΙ τις επόμενες εκλογές ισχύει το «κάνε κι εσύ κόμμα μπορείς». Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι βουλευτής και να ‘χεις και έναν φίλο. Αν είναι κι αυτός βουλευτής κάνει το κόμμα δύο ατόμων. Αν πάλι είναι πρώην βουλευτής δεν αλλάζει κάτι. Ετσι κι αλλιώς έχει κάποιον μαζί του για τη συνέντευξη Τύπου.

ΕΙΝΑΙ η περίπτωση Βύρωνος Πολύδωρα και Χρήστου Ζώη. Ο Λαρισαίος έμεινε εκτός Βουλής τον Ιούνιο του 2012 –ενώ είχε εκλεγεί τον Μάιο –με τους ΑΝΕΛ διότι έκατσε στραβή με τις κατανομές και τα τοιαύτα. Ο Ζώης είναι το αίνιγμα της τελευταίας διετίας-τριετίας στη ΝΔ. Αίνιγμα για τον αντισαμαρισμό του, ενώ είχε στηρίξει Σαμαρά το φθινόπωρο του 2009. Αίνιγμα επίσης γιατί –ως κατά τεκμήριο σοβαρότερος παίκτης κι έχοντας καλές σχέσεις με συναδέλφους βουλευτές και άλλα δεξιά κομματικά υποσυστήματα –είναι ο Χρήστος που έκανε νοματαίο τον Καμμένο. Οπως δεν είναι τυχαία η κάθοδος των ΑΝΕΛ στον Αδη της λούμπεν πολιτικής μετά την έξοδο Ζώη και Σία. Ο Ζώης έχει επίσης την πνευματική σχέση με τον Σερ Μπιλ –επώνυμο δεν σας λέω –που παίζει έναν ρόλο σαλονάτου γκουρού της ανυπότακτης τρελοδεξιάς.

ΕΤΡΕΧΑΝ καιρό τα κουτσομπολιά για το «πατριωτικό» αντιμνημονιακό «σκληρό δεξιό» κόμμα που θα φτιαχνόταν για να εκμεταλλευθεί τις εύφορες πεδιάδες μεταξύ ΝΔ και Χρυσής Αυγής. Απόστρατοι και στρατηλάτες είχαν ακουστεί ως αρχηγοί του –ίσως να είναι κι ένας λόγος που ο Βύρων επέλεξε την ασπίδα ως σύμβολο του νέου κόμματος. Τελικώς, αυτοί έμειναν στον στρατώνα ή μάλλον στις καφετέριες των βορείων προαστίων. Η ελληνική Λέγκα του Βορρά παραμένει ζητούμενο. Με τη Χρυσή Αυγή στον Κορυδαλλό –όπου περιμένουν και τους υπόλοιπους που γράφουν και σβήνουν τα καταστατικά της Εθνικής Αυγής –ο χώρος εκ δεξιών της ΝΔ παραμένει τοπίο όπου ανθεί η γραφικότητα. Το ελαφρυντικό του Πολύδωρα είναι ότι η γραφικότητά του έχει ένα μείγμα ρομαντικού ηρωισμού και ποιητικής υπερβολής. Ο Βύρων ουδέποτε έβγαλε μίσος και εμπάθεια. Ολα είναι θέμα εγωισμού. Τον πειράζει ακόμη που δεν κράτησε την προεδρία της Βουλής, που δεν βρήκε θέση κάπου για αυτόν που τον περιφρόνησαν ως δεδομένο και τον μετέτρεψαν σε υποζύγιο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της συμπολίτευσης.

ΟΛΑ αυτά ενώ το να βγεις από τη ΝΔ και να κάνεις κόμμα δεν κοστίζει τίποτε –ίσα ίσα που αφήνει και κάτι. Μπορείς, ας πούμε, και κανέναν από τους ΑΝΕΛ να στεγάσεις και με τη Συγγρού να διαπραγματευθείς. Εν ανάγκη –αν σφίξουν τα πράγματα –ξαναμπαίνεις. Ζούμε, άλλωστε, στην εποχή των μεγάλων συμβιβασμών. Υστερα, αν η συμπολίτευση αντέξει, που θα αντέξει, και φθάσει η ώρα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας –ε, τότε καλύτερα να διαπραγματευθείς τον εαυτό σου ο ίδιος, ως αρχηγός κόμματος, παρά να τσουβαλιαστείς ως βουλευτής. Αλλωστε, η ψυχαναγκαστική αριθμητική (=180) της προεδρικής εκλογής –και κανείς δεν θα θέλει να πάει σε πρόωρες κάλπες! –προσφέρει υπέροχες δυνατότητες σε μικρούς αυτόνομους και ανεξάρτητους παίκτες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κάνουμε το κομμάτι μας και βλέπουμε.

Τελευταία Νέα