Αρχίζουμε με Ιστορία. Ο πρώτος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης που πήγε αυτοπροσώπως στην έδρα δικαστικών λειτουργών για να τους μιλήσει –ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφθεί κανείς –για θέματα από αφορούν αποκλειστικά τη Δικαιοσύνη ήταν ο Κ. Μητσοτάκης. Μιλάμε για τη φοβερή και τρομερή περίοδο, την οποία ο Λευτέρης Παπαδόπουλος παρέδωσε στην Ιστορία ως «βρώμικο ’89», με το ομώνυμο βιβλίο.

Επειτα από αυτό, επιστροφή στο παρόν. Ο δεύτερος εν αναμονή πρωθυπουργός που είχε την ιδέα να οργανώσει ημερήσια εκδρομή στο γραφείο της Εισαγγελέως Εγκλημάτων Διαφθοράς είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Κατά τα λοιπά, υποψήφιος πρόεδρος ενός ευρωπαϊκού οργανισμού στον οποίο τουλάχιστον αυτά τα σέβονται με θρησκευτική ευλάβεια.

Η επίσκεψη του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη Εισαγγελία υπερέβη τον εθιμοτυπικό χαρακτήρα που, κατά παράδοση, έχουν οι επαφές πολιτικών με την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Πήγε για να «στηρίξει» το έργο της. Τι είδους στήριξη χρειάζεται μια δικαστική λειτουργός από έναν πολιτικό, πέραν του να ψηφίζει τους σωστούς νόμους στη Βουλή και να μην ανακατεύεται στη δουλειά της;

Αλίμονο αν πολιτικοί που ασκούν εξουσία –ή βρίσκονται κοντά στο να ασκήσουν –παίρνουν τον αέρα τους στα γραφεία εισαγγελέων και ανακριτών, για οποιονδήποτε λόγο. Και η «στήριξη» συνιστά παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών.

Κυρίως, όμως, μια τέτοια επίσκεψη συνιστά βλακώδη ενέργεια, όταν βρίσκονται υπό διερεύνηση μεγάλες υποθέσεις. Γιατί στη συνέχεια η τροπή τους –στη μια ή στην άλλη κατεύθυνση –μπορεί να συνδεθεί με την παρουσία του ενός ή του άλλου πολιτικού στα εισαγγελικά γραφεία. Αφού πήγε ο Τσίπρας, γιατί να μην αρχίσουν παρέλαση και οι υπόλοιποι;

Σε ποια ευνομούμενη χώρα ανοίγει η πόρτα του δικαστικού λειτουργού και για τον εφημεριδοπώλη εμφανίζεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να δείξει την «εμπιστοσύνη» του –ανάλογα με τις πολιτικές αντιλήψεις του;

Οι δικαστές κάνουν καλά τη δουλειά τους το τελευταίο διάστημα. Τόσο καλά που δέχονται… επικρίσεις γι’ αυτό. Κυρίως από την κυβέρνηση, που θεωρεί ότι προτού αποφασίσουν πρέπει να ρωτούν τους υπουργούς για τις επιπτώσεις των αποφάσεών τους στον κυβερνητικό σχεδιασμό ή τον κρατικό προϋπολογισμό. Αν αρχίσουν –που άρχισαν –να δέχονται και παραινέσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση φθάνουμε σε Δικαιοσύνη στην οποία ισχύει ό,τι έλεγε ο γάλλος θεατρικός συγγραφέας Μαρσέλ Πανιόλ: «Τους ενόχους είναι προτιμότερο να τους διαλέγεις, παρά να τους ψάχνεις».

Τελευταία Νέα