Στα 13 της, η Κυρία της αμερικανικής φολκ, των αντιπολεμικών διαδηλώσεων και των τραγουδιών διαμαρτυρίας Τζόαν Μπαέζ πήγε με μια θεία της και τον φίλο της σε μια συναυλία του Πιτ Σίγκερ. Αυτό ήταν. Εκείνη ακριβώς την ημέρα αποφάσισε να γίνει μουσικός και μάλιστα στα χνάρια του πιο αριστερού, πιο μαχητικού, πιο δημιουργικού και πιο αιχμηρού τραγουδοποιού.

Η προσφορά της Μπαέζ δεν είναι η μόνη που βασίστηκε και επηρεάστηκε από τη «διδασκαλία» του Σίγκερ. Πάρα πολλές από τις σύγχρονες «κεφαλές» της αμερικανικής μουσικής έχουν επηρεαστεί –κάποιοι το δηλώνουν με έμφαση –από εκείνον. Η μεγάλη Λίντα Ρόνσταντ, των τραγουδιών της αμερικανομεξικανικής μεθορίου και της κοινωνικής κάντρι, η Εμιλού Χάρις –και ηθοποιός στο πλάι του Τομ Γουέιτς σε ταινία του Κόπολα -, ο γιος του μέντορά του, Γούντι, και «ιερέας» της φολκ πλέον Αρλο Γκάθρι…

Συνοδοιπόροι του πιστοί ο μέγας της κάντρι Γουίλι Νέλσον και ο Νιλ Γιανγκ, με τους οποίους εμφανίστηκε τελευταία φορά το 2013 στο Farm Aid, την ετήσια φιλανθρωπική συναυλία υπέρ των άπορων αμερικανών αγροτών.

Πρώτος και καλύτερος το Αφεντικό. Ο Μπρους Σπρίνγκστιν, όπως και ο Μπομπ Ντίλαν, πάντα έσκυβε ακόμη και στις πιο ροκ στιγμές του στο «βαθύ», όπως το έχει χαρακτηρίσει, έργο του Πιτ Σίγκερ. Το μεγαλύτερό του αφιέρωμα στον (ουσιαστικά) μέντορά του ήταν το άλμπουμ «We Shall Overcome – the Seeger Sessions», που του έφερε και το Γκράμι το 2007, από τα πιο αγαπημένα του. «Ο Πιτ Σίγκερ αποφάσισε να είναι η κινούμενη, ζώσα υπενθύμιση της αμερικανικής ιστορίας» είπε ο Σπρίνγκστιν. «Μια ζωντανή μαρτυρία ότι το τραγούδι και η ιστορία πηγαίνουν χέρι χέρι».

Δεν είναι δε τυχαίο ότι ακόμη και μουσικοί από άλλα μετερίζια, όπως ο Εντι Βέντερ των Pearl Jam ή ο Τομ Μορέλο, πρώην κιθαρίστας των μετρ του «σκληρού» και μεταλλικού πολιτικού ροκ Rage Against the Machine, είχαν έναν λόγο για εκείνον. «Ηταν το καλύτερο πρότυπο» δήλωνε ο τελευταίος. «Μια ευγενική, άφοβη ψυχή».

Τελευταία Νέα