ΤΕΛΙΚΑ, ποιος θα ξηλώσει το Μνημόνιο ανοίγοντας τον δρόμο για να βγει η χώρα από το ευρώ; Τον παράξενο αυτό αγώνα δεν αποκλείεται να κερδίσει η Δικαιοσύνη. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κρίνει αντισυνταγματικές τις περικοπές σε στρατιωτικούς, αστυνομικούς, πυροσβέστες και λιμενικούς από το 2012 και μετά προσφέρεται για όσους αναζητούν κερκόπορτες. Μεταξύ αυτών, και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος. Αυτός δεν δίστασε να δηλώσει ότι η απόφαση αυτή πρέπει να επεκταθεί στους μισθούς και στις συντάξεις όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων. Και έσπευσε να χαιρετίσει μια «νέα θεώρηση της δικαστικής λειτουργίας».

ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΣ με γραφείο που έκανε χρυσές δουλειές, ο Μητρόπουλος ξέρει τι λέει και πού απευθύνεται. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, ο Μητρόπουλος ενσαρκώνει το πώς ο χειρότερος λαϊκισμός που εξέφρασε το βαθύ ΠΑΣΟΚ μεταστάθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, ο Μητρόπουλος μεταγράφηκε σε φάση που η Κουμουνδούρου δεν είχε χτυπήσει τριαντάρια και οι πόρτες ήταν ορθάνοιχτες σε μια προσπάθεια διεύρυνσης της εκλογικής της απήχησης. Τώρα τα πράγματα είναι, βεβαίως, διαφορετικά. Δεν είναι τυχαίο ότι άφησαν τη Λούκα να κρούει τας θύρας. Αλλά ο Μητρόπουλος είναι εντός τειχών και, ως γνωστόν, αν το επώνυμό σου τελειώνει σε -όπουλος φεύγεις από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνον αν λέγεσαι Τατσόπουλος. Απαντες οι έτεροι -όπουλοι είναι ακλόνητοι. Και κάνουν παιχνίδι.

ΣΕ ό,τι αφορά την απόφαση του ΣτΕ, τα νομικά είναι για τους νομικούς. Δεν είναι η πρώτη φορά στην κρίση της ευρωζώνης που μια δικαστική απόφαση αναμένεται με άγχος. Εχει γίνει με το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης, που όμως απέφυγε αποφάσεις που να ανατινάζουν πολιτικές συμφωνίες σε επίπεδο κρατών. Ισως γιατί οι γερμανοί δικαστές έχουν αντίληψη ορίων –κάτι που δεν συμβαίνει, παραδείγματος χάριν, με το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο που το 2000 δεν δίστασε να σταματήσει την επανακαταμέτρηση ψήφων στη Φλόριδα, εκλέγοντας έτσι πρόεδρο έναν Τζορτζ Μπους. Εδώ το Σύνταγμα καθίσταται εργαλείο ξεκοιλιάσματος όχι μόνο της δημοσιονομικής πολιτικής ως προς το αριθμητικό της σκέλος, αλλά και της πολιτικής νομιμοποίησης όλων όσα έχουν γίνει από το 2010 και μετά.

ΑΛΛΑ αν οι δικαστές δεν έχουν αναστολές, γιατί να έχουν οι Μητρόπουλοι που ρίχνουν λάδι στη φωτιά; Πού θα βρει τώρα το υπουργείο Οικονομικών τα λεφτά για να τα επιστρέψει και από πού θα τα πάρει –τα περίφημα «ισοδύναμα» –για να αντισταθμίσει την απώλεια; Αγνωστον. Πάνω, πάντως, που το πράγμα πήγαινε κάπως να εξομαλυνθεί και που η προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης μας εμφάνιζε ως μια χώρα που μπορεί, ως θεσμική οντότητα, να αναλάβει με δομημένο τρόπο υποχρεώσεις, η απόφαση του ΣτΕ επαναφέρει την εικόνα του κράτους-παρία που δεν έχει καμία διάθεση να παίξει με τους κανόνες. Κανείς δεν λέει ότι η λιτότητα είναι τραγική επιλογή. Αν πέσεις έξω, όμως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και αν την εφαρμόσεις σωστά –η περίπτωση της Βρετανίας –μπορεί να βρεθείς στην τριετία να έχεις ανάπτυξη και να συζητάς για αύξηση του βασικού ωρομισθίου. Αλλά τα βρετανικά δικαστήρια δεν έσπευσαν να ακυρώσουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης –προφανώς έχουν πέσει τα ανακλαστικά τους από την πολλή πουτίγκα.

ΤΟ συμπέρασμα είναι ότι οι παράγοντες αστάθειας αυξάνονται.

Τελευταία Νέα