Ματέο Ρέντσι: Το νέο πρόσωπο της ιταλικής Κεντροαριστεράς

Το κρύο αυτές τις ημέρες στη Ρώμη είναι τσουχτερό. Το θερμόμετρο νωρίς το πρωί δείχνει πέντε βαθμούς Κελσίου και δύσκολα ξεπερνάει τους 12 το μεσημέρι. Τότε τι έκανε εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της ιταλικής πρωτεύουσας να στηθούν ακόμη και μία ώρα στην ουρά προκειμένου να ψηφίσουν τον εκλεκτό της καρδιάς τους για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς; Πώς εξηγείται σε μια φάση συνεχών απογοητεύσεων από την πολιτική να σπεύδουν τρία εκατομμύρια πολίτες στις κάλπες; Το ερώτημα μετατρέπεται σε πραγματική σπαζοκεφαλιά αν ληφθεί υπόψη ότι το PD τραυματίστηκε στις εθνικές εκλογές του περασμένου Φεβρουαρίου και ότι σήμερα έχει παραδοθεί στη φυσιολογική φθορά από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Λέτα, ενώ οι σειρήνες του λαϊκισμού σαγηνεύουν όλο και περισσότερο την κοινή γνώμη.

Ο Ρέντσι δεν είναι σπλάγχνο από τα σπλάγχνα της Κεντροαριστεράς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στις εσωκομματικές εκλογές για το χρίσμα του υποψήφιου πρωθυπουργού τρόμαξε τους φίλους του κόμματος και έχασε τη μάχη από τον παλαιοκομματικό Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι. Αυτή τη φορά, όμως, το πρόταγμα για ανανέωση υπερίσχυσε. Η ιταλική Κεντροαριστερά άλλαξε πρώτα με την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και έπειτα με την κατάρρευση της ιταλικής Πρώτης Δημοκρατίας υπό το βάρος των σκανδάλων διαφθοράς. Πήρε μια νέα ανάσα με τη δημιουργία της Ελιάς από τον Ρομάνο Πρόντι. Και τώρα καλείται να αλλάξει ακόμη μία φορά για να παραμείνει κυρίαρχη δύναμη στην πολιτική σκηνή. Ο νέος ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος έδωσε χθες ένα υψηλού συμβολισμού πρώτο δείγμα γραφής διορίζοντας επτά γυναίκες και πέντε άνδρες στη γραμματεία του κόμματος. Στη συνάντησή του με τον ιταλό πρωθυπουργό Ενρίκο Λέτα εξέφρασε την πλήρη στήριξή του στην κυβέρνηση, αλλά και την πεποίθησή του ότι η συνεργασία τους θα είναι άψογη.

ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ. Είναι ακριβώς ό,τι ήθελαν να ακούσουν πολλοί από τους πολίτες που στήθηκαν στην ουρά για να ψηφίσουν. Ποιοι ήταν αυτοί; Παραδοσιακοί οπαδοί ή περιστασιακοί ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς. Αλλά και ψηφοφόροι της Κεντροδεξιάς. «Εγώ ψηφίζω Μπερλουσκόνι, είμαι εδώ για να ψηφίσω εναντίον του Ρέντσι», δήλωσε στα ιταλικά μέσα ένας από αυτούς.

Εναντίον του Ματέο Ρέντσι, όμως, ψήφισαν και παλιοί αριστεροί. «Σήμερα έβαλα το σακάκι του πατέρα μου, ο οποίος ήταν μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1944 έως την ημέρα που άφησε την τελευταία του πνοή. Ηρθα με την «Ουνιτά» στην τσέπη όπως έκαναν κάποτε», ανέφερε ένας 58χρονος δημόσιος υπάλληλος. Για να προσθέσει: «Δεν θα σας πω ποιον θα ψηφίσω, θα σας πω μόνο ότι υπάρχει ένας υποψήφιος που αν νικήσει το PD θα πάψει να είναι κόμμα της Αριστεράς. Αν νικήσει, θα ψηφίσω άλλο κόμμα στις εκλογές. Ενα κόμμα της Αριστεράς».

Το Δημοκρατικό Κόμμα έχασε χθες έναν ψηφοφόρο. Κέρδισε όμως άλλους που ξεκίνησαν από τη Χριστιανική Δημοκρατία, πέρασαν από το Ριζοσπαστικό Κόμμα και από εκεί στους Φιλελεύθερους. «Τους έχω ψηφίσει όλους. Εκτός από τον Μπερλουσκόνι», είπε μια γιατρός που περίμενε 35 ολόκληρα λεπτά για να ψηφίσει τον Ρέντσι. Μια άλλη ψηφοφόρος του PD αλλά όχι του Ρέντσι λέει ότι θα απογοητευόταν αν κέρδιζε ο 39χρονος δήμαρχος. «Αν κερδίσει όμως ο Ρέντσι θα είμαι με τον Ρέντσι», σημειώνει.

Ο νέος ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος καλείται να παίξει τον ρόλο της συγκολλητικής ουσίας σε έναν πολιτικό χώρο που παραδοσιακά εμφανίζει φυγόκεντρες τάσεις. Δεν είναι καθόλου εύκολη η αποστολή του, δεδομένου ότι αναλαμβάνει τα ηνία ενός κόμματος με ισχυρό ιδεολογικό πρόσημο ένας πολιτικός που ήδη χαρακτηρίζεται ο «πρώτος μεταϊδεολογικός ηγέτης της Ιταλίας». Ο Ρέντσι πρέπει, από μία άποψη, να συγκεράσει δύο κυρίαρχα και αντίθετα ρεύματα: να πείσει τους παλιούς του κόμματος ότι είναι αρκούντως αριστερός και τους νεοεισερχόμενους ότι είναι απαλλαγμένος από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Κακές γλώσσες

Οι άσπονδοι φίλοι του Ματέο Ρέντσι παρομοιάζουν συχνά τον νέο ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.«Ο Ρέντσι είναι ένας καταπληκτικός πωλητής, βρίσκεται στο επίπεδοτου Μπερλουσκόνι όταν ήτανστα νιάτα του» δήλωσε παλιό στέλεχος του PD