Κλίση παρουσίαζε στην πλεύση το πρώτο από τα γερμανικά υποβρύχια τύπου 214, ο «Παπανικολής». Με αποτέλεσμα να αρνείται επί χρόνια η ελληνική πλευρά να το παραλάβει ώσπου να διορθωθεί το ελάττωμα. Αυτά επί διακυβερνήσεως Καραμανλή. Χθες, επί διακυβερνήσεως Σαμαρά, κλίση παρουσίασε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Αυτό άφησε να εννοηθεί, εμμέσως πλην σαφώς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

Ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών δεν ικανοποιήθηκε από το ύφος και την ουσία της απάντησης του υπουργού Αμυνας σε ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Θεωρώντας ότι δεν κάλυπτε πολιτικά τη σύμβαση του 2010, επί διακυβερνήσεως Παπανδρέου, που, αντί του εκσυγχρονισμού δύο παλαιών, προέκρινε την αγορά δύο νέων. Αυτή συνέπεσε χρονικά με το πέρασμα του Ναυπηγείου από τη γερμανική Τίσεν – Κρουπ στον Λιβανέζο Ισκαντάρ Σαφά –κάτι στο οποίο συναίνεσε η ελληνική πλευρά με απόφαση του τότε πρωθυπουργού που προηγήθηκε της αλλαγής στην παραγγελία.

Για όποιον έχει χάσει τη σειρά, ο Βενιζέλος ήταν το 2010 εκεί που είναι τώρα ο Αβραμόπουλος. Δηλαδή στο Πεντάγωνο. Οπως ο Αβραμόπουλος ήταν πριν εκεί που είναι ο Βενιζέλος τώρα, ήταν δηλαδή υπουργός Εξωτερικών. Η ανταλλαγή αυτή ρόλων δεν είναι εντελώς άσχετη με τα όσα διαδραματίσθηκαν χθες. Η μετακίνηση Αβραμόπουλου στην Μεσογείων δεν έγινε χωρίς πικρία.
Ο υπουργός Αμυνας υπενθύμισε ότι η σύμβαση του 2010 έγινε επί ΠΑΣΟΚ χωρίς στήριξη από τη ΝΔ που ήταν τότε στην αντιπολίτευση. Και ένιψε τας χείρας του. Είναι μια προσέγγιση πολύ διαφορετική από αυτή που ακολούθησαν οι διάδοχοι του Βενιζέλου στο Αμυνας. Τόσο ο Πάνος Μπεγλίτης όσο και ο Πάνος Παναγιωτόπουλος χειρίστηκαν το θέμα Ναυπηγείων/Υποβρυχίων με όρους συνέχειας του κράτους. Ο πρώτος είχε και πολιτικούς λόγους: ήταν αναπληρωτής υπουργός Αμυνας το 2010 όταν ήρθε στον Σκαραμαγκά ο Σαφά και άλλαξε η παραγγελία για τα υποβρύχια. Η κυβέρνηση επέμενε τότε, με αριθμητικά επιχειρήματα, ότι με τα ίδια λεφτά –περίπου –παίρνουμε νέα υποβρύχια αντί να εκσυγχρονίζουμε τα παλιά.

Παρ’ όλα αυτά, τα πρώτα προβλήματα με τον Σαφά προέκυψαν επί Μπεγλίτη και χειροτέρεψαν επί Παναγιωτόπουλου, ο οποίος δεν έχασε τον έλεγχο του θέματος ακόμη και όταν εισέβαλαν συνδικαλιστές και εργαζόμενοι των Ναυπηγείων στο Πεντάγωνο.

Ο Σαφά πήρε τα Ναυπηγεία ως εκλεκτός της Τίσεν και ως αιχμή του Αμπου Ντάμπι όπου όλοι βεβαιώνουν ότι συνδέεται στενά με τη δυναστική οικογένεια. Η επιχειρηματική ιδέα ήταν ότι τα Ναυπηγεία θα έπαιρναν στρατιωτικές παραγγελίες από την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, η Κομισιόν μετέτρεψε το Ναυπηγείο σε στρατιωτικό, ορίζοντας ως εμπορικές δραστηριότητες ακόμη και τις στρατιωτικές παραγγελίες από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε αυτό έχει ευθύνη το υπουργείο Οικονομικών –επί Παπακωνσταντίνου –που έκανε τη διαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες. Εκεί ναυάγησε το επιχειρηματικό σχέδιο της μεταβίβασης. Ωστόσο, η κακή συνεργασία του Σαφά με τους γερμανούς υπο-κατασκευαστές είχε ως αποτέλεσμα να μην πηγαίνουν σε αυτούς οι πληρωμές, να σταματήσουν οι εργασίες και να προκληθεί αδιέξοδο. Η κατάληξη ήταν να μην αποδίδονται τα υποβρύχια στο Πολεμικό Ναυτικό καθώς ο Σαφά διεκδικούσε είτε πρόσθετες πληρωμές είτε, ουσιαστικά, νέες παραγγελίες από το Πεντάγωνο σε φάση κρίσης! Το μπλοκάρισμα αυτό είχε αποτέλεσμα να βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας τα Ναυπηγεία, να μένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι και να χρησιμοποιούνται και αυτοί –όπως και τα μη παραδιδόμενα υποβρύχια –ως μέσο πίεσης κατά της κυβέρνησης. Επί Παναγιωτόπουλου, γινόταν μια διαπραγμάτευση μέσω επώνυμων δικηγορικών γραφείων για να βρεθεί λύση. Ενώ η κυβέρνηση εξέτασε διάφορα σενάρια.

Κάνει – δεν κάνει λευκή απεργία στο Πεντάγωνο, ο Αβραμόπουλος δεν πολυακούμπησε ως υπουργός το θέμα των Ναυπηγείων, με αποτέλεσμα τις αιχμές του Βενιζέλου. Οπως έδωσε και το minimum της πολιτικής κάλυψης χθες στη Βουλή. Και όμως: ο Σαμαράς τον έστειλε στο Αμυνας ως πρόσωπο που υλοποιεί τη γραμμή του Μαξίμου!

Οι πιο ευφάνταστοι θεωρούν ότι ο υπουργός Αμυνας έγειρε προς τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο λόγω της χλιαρής σχέσης με τον Βενιζέλο αλλά και γιατί θέλει να τα έχει καλά με την Κουμουνδούρου ενόψει 2015. Το υπονοούμενο αφορά τις εικαζόμενες προεδρικές του φιλοδοξίες! Εχει – δεν έχει εσωτερικό πρόβλημα η κυβέρνηση, και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ήταν πολιτικό ατύχημα που ανέμενε να συμβεί –και μάλιστα εδώ και καιρό.