Για περισσότερο από έναν χρόνο η Χρυσή Αυγή παραβίαζε τους νόμους της χώρας: έδερνε αλλοδαπούς, κατέστρεφε περιουσίες όσων δεν συμφωνούσαν μαζί της, χτυπούσε και πουλούσε τσαμπουκά σε βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων, έφτασε να αποδοκιμάζει ακόμη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επιχειρούσε –και πολλές φορές πετύχαινε –να επιβληθεί ο νόμος της ζούγκλας στη χώρα.

Από αυτήν την παράνομη δράση της εγκληματικής οργάνωσης του Μιχαλολιάκου είχαν σχηματιστεί 33 φάκελοι στις εισαγγελίες όλης της Ελλάδας, οι οποίοι περίμεναν τη σειρά τους για να φτάσουν στο ακροατήριο : σε πέντε – δέκα χρόνια…

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά λειτούργησε ως επιταχυντής, αλλά και ως συναγερμός σε ένα δικαστικό σύστημα που κινείται με ρυθμούς χελώνας. Οι 33 φάκελοι ενώθηκαν σε έναν και η αντίστροφη μέτρηση για τις συλλήψεις των μελών μιας εγκληματικής οργάνωσης άρχισε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ;

Μην ορκίζεστε: στην Ελλάδα ζούμε και τα έχουμε ξαναδεί αυτά –μια υπόθεση να αρχίζει με θηριώδη πρωτοσέλιδα και έκτακτες τηλεοπτικές συνδέσεις. Πού καταλήγουμε συνήθως; Στη λήθη.

Αυτή τη φορά επιβάλλεται να γίνουν τα πράγματα διαφορετικά. Αυτή τη φορά τόσο οι δικαστικοί όσο και οι πολιτικοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός. Οτι δεν έχουν να αναμετρηθούν μόνο με τους χρυσαυγίτες, αλλά και με την απαξίωση της πολιτικής. Οτι δεν έχουν να υπερασπίσουν μόνον τη δικαιοσύνη, αλλά και τη δημοκρατία!