Η επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου είναι μια πράξη με τεράστια συμβολική σημασία. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης η Καγκελάριος της Γερμανίας εκφώνησε έναν συναισθηματικά φορτισμένο λόγο, τα κυριότερα αποσπάσματα του οποίου παρατίθενται παρακάτω.

Για όλους εμάς το χρονικό του εθνικοσοσιαλιστικού στρατοπέδου εξολόθρευσης του Νταχάου συνδέεται με την ανάμνηση ενός φρικτού, απάνθρωπου και δίχως προηγούμενο κεφαλαίου της γερμανικής Ιστορίας. Αλλά εσείς, οι επιζήσαντες που είστε παρόντες σήμερα εδώ, σε αντίθεση με εμένα που γεννήθηκα το 1954, αναγκαστήκατε τότε να νιώσετε τη φρίκη στο πετσί σας. Για εσάς οι απαλλοτριώσεις, οι απελάσεις, η πείνα και οι αρρώστιες, ο τρόμος και η βία, οι μαζικές δολοφονίες, όλα αυτά αποτέλεσαν μια φρικτή πικρή πραγματικότητα. […]

Ας το θυμόμαστε για πάντα: κάθε κρατούμενος εδώ στο λάγκερ του Νταχάου και σε κάθε άλλο ναζιστικό στρατόπεδο είχε τη δική του προσωπική ιστορία, μια ιστορία και μια ζωή που διακόπηκαν απότομα, αφανίστηκαν, ακυρώθηκαν. Η ανάμνηση του καθενός από αυτά τα εκατομμύρια πεπρωμένα με γεμίζει θλίψη και ντροπή. Την ίδια στιγμή, όμως, τόποι μνήμης σαν και αυτόν μας θυμίζουν ότι στη Γερμανία άνθρωποι έχασαν βίαια το δικαίωμα στη ζωή λόγω ακριβώς της καταγωγής τους, της θρησκείας τους, των πολιτικών τους απόψεων ή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, και ότι η συντριπτική πλειονότητα των Γερμανών δεν κατέβηκε στους δρόμους, δεν εναντιώθηκε σε αυτό, δεν αντιστάθηκε, δεν αποπειράθηκε να μην επιτρέψει να συμβεί. Τόποι σαν και αυτόν προειδοποιούν τον καθέναν από εμάς να στοχαστεί το παρόν και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μη συμβεί ξανά κάτι ανάλογο. […]

Είναι διαρκής η ευθύνη για εμάς, τους Γερμανούς, και αυξάνεται διαρκώς για τα όσα συνέβησαν τότε. Λόγω αυτής της ευθύνης είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρήσουμε ζωντανούς τους τόπους της μνήμης που μας θυμίζουν στην καθημερινή μας ζωή τα θύματα της Γερμανίας κατά την περίοδο του εθνικοσοσιαλισμού. Είμαστε υποχρεωμένοι να αγωνιστούμε με αποφασιστικότητα ενάντια σε κάθε μορφή αντισημιτισμού και εξτρεμισμού της Δεξιάς· υποστηρίζουμε και οφείλουμε να υποστηρίζουμε ενάντια σε αυτές τις προκλήσεις την πολιτική τόλμη και την ενσυνείδητη στράτευση.

Υπάρχει όμως ακόμη ένα πράγμα το οποίο αποτελεί καθήκον για εμάς εξαιτίας των όσων συνέβησαν εδώ: η ανάμνηση πρέπει να περάσει από γενιά σε γενιά. Οι νέοι πρέπει να μάθουν και θα πρέπει πάντα να γνωρίζουν ποια δεινά και βάσανα προκάλεσε στον κόσμο η Γερμανία. Οι νέοι οφείλουν να μάθουν να μάχονται ενάντια στις εξτρεμιστικές τάσεις. Και κάποια ημέρα οι σημερινοί νέοι πρέπει να μεταδώσουν αυτή την ανάμνηση στα δικά τους παιδιά και στα δικά τους εγγόνια.

Αγαπητέ κύριε Μανχάιμερ, εσείς που έχετε επιζήσει του Ολοκαυτώματος και είστε παρών εδώ δίπλα μου, εσείς χαρίζετε σήμερα σε όλους εμάς τη μαρτυρία και την ανάμνηση της φρίκης του εθνικοσοσιαλισμού. Εσείς είχατε πάντα το καθήκον, σας επικαλούμαι, «μέσα από το πιο πυκνό σκοτάδι της Ιστορίας να κατασκευάσετε γέφυρες για τη συμφιλίωση και την προσέγγιση, για την ενδυνάμωση της δημοκρατίας και τον αγώνα κατά του αντισημιτισμού και του ρατσισμού».

Πολλοί μάρτυρες εκείνης της περιόδου, καθώς και επιζήσαντες έδρασαν με τον τρόπο που εσείς τους καλέσατε να δράσουν. Και πολλοί, παρότι βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία, εξακολουθούν να το κάνουν ακόμη και σήμερα. Εχω, με το μυαλό και με την καρδιά, μια αίσθηση σεβασμού και θαυμασμού για όλα όσα οι επιζήσαντες, τα πρόσωπα που μπορούν να μαρτυρήσουν για ό,τι συνέβη τότε, εξακολουθούν να κάνουν για εμάς, ώστε να μην αναγκαστούμε εμείς να βιώσουμε σήμερα ή στο μέλλον τη φρίκη εκείνης της εποχής. Ως Ομοσπονδιακή Καγκελάριος της Γερμανίας είμαι βαθιά υπόχρεη προς όλους αυτούς.

Γι’ αυτόν τον λόγο είναι μεγάλη τιμή για μένα το ότι εσείς, οι επιζήσαντες, ήρθατε μαζί μου στο μνημείο, στο λάγκερ του Νταχάου. Σας ευχαριστώ, διότι γνωρίζω καλά ότι αυτή η επιλογή σας είναι κάθε άλλο παρά προφανής. Είναι μια γέφυρα της Ιστορίας στο παρόν, ένα παρόν το οποίο επιθυμούμε να χτίσουμε μαζί ώστε να υπάρχει και στο μέλλον».

Τελευταία Νέα