Ο αναθεωρημένος νόμος περί Προστασίας των Δικαιωμάτων και των Συμφερόντων των Ηλικιωμένων τέθηκε σε ισχύ την περασμένη Δευτέρα. Μία από τις νέες διατάξεις αναφέρει: «Τα μέλη της οικογένειας που ζουν μακριά από τους ηλικιωμένους θα πρέπει να τους επισκέπτονται συχνά ή να τους στέλνουν χαιρετίσματα». Πολλοί θα αντιλήφθηκαν ξαφνικά ότι παραβιάζουν τον νόμο. Αλλοι δεν μπορούν να κρύψουν τη διαφωνία τους. Τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από το καθεστώς έγραψαν διθυράμβους για τον νέο νόμο, σαν να ανακάλυψε ξαφνικά η Κίνα μία λύση σε μια ηθική πληγή. Οι περισσότεροι σχολιαστές στο Διαδίκτυο, όμως, εξέφρασαν τον βαθύ σκεπτικισμό τους. Η ίδια επιφυλακτικότητα εμφανίζεται και σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης. Πολλοί εργαζόμενοι επισημαίνουν ότι αναγκάζονται να εργάζονται ακόμη και την περίοδο της άδειάς τους με αποτέλεσμα να μην έχουν χρόνο να επισκεφθούν τους γονείς τους. Ακόμη περισσότεροι διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν να επισκέπτονται συχνά το πατρικό τους σπίτι –και οι λόγοι είναι κυρίως οικονομικοί.

Θυμάμαι μια ιστορία που άκουσα πριν από μερικά χρόνια. Ενας αγρότης από μια φτωχή περιοχή κατάφερε να αποταμιεύσει κάποια χρήματα για τις σπουδές του γιου του. Οταν ο γιος βρήκε δουλειά άλλαξε τηλέφωνο και ο πατέρας δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του. Ο πατέρας άρχισε να ανησυχεί. Κάθε εβδομάδα διήνυε μια απόσταση είκοσι χιλιομέτρων για φτάσει στην πόλη και να τηλεφωνήσει σε έναν αριθμό που δεν υπήρχε πια. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του ότι ο γιος του τον είχε εγκαταλείψει. Αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης. Τελικά βρήκε τον γιο του. Βρέθηκε, όμως, αντιμέτωπος με την οργή του γιου, ο οποίος θεώρησε ότι είχε γελοιοποιηθεί. Ο πατέρας επέστρεψε μόνος και καταστεναχωρημένος στο φτωχικό του.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ έχουν δει το φως της δημοσιότητας πολλές ιστορίες εγκατάλειψης των ηλικιωμένων από τα παιδιά τους. Για πολλούς στην Κίνα αυτό αποτελεί δείγμα μιας γενικότερης ηθικής κατάπτωσης η οποία δεν είναι άσχετη με το κυνήγι της υλικής ευτυχίας. Εκατοντάδες εκατομμύρια αγρότες μετανάστευσαν στις πόλεις για μια καλύτερη τύχη. «Με το χρήμα μπορείς να κάνεις τον διάβολο να γυρίσει τη μυλόπετρα» λέει μια παλιά παροιμία. Οπως φαίνεται, όμως, με το χρήμα μπορείς να κάνεις ακόμη και μια μυλόπετρα να γυρίσει τον διάβολο. Εμένα αυτό δεν μου προξενεί εντύπωση. Αντίθετα, αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι κανένας δεν κατηγορεί την κυβέρνηση γι’ αυτή την κατάσταση –εκτός εάν οι λογοκριτές εξαφανίζουν τα επικριτικά σχόλια από το Διαδίκτυο αμέσως μόλις εμφανίζονται.

Ο Γιου Χουά είναι συγγραφέας του βιβλίου «Η Κίνα σε δέκα λέξεις».

Τελευταία Νέα