Είχε «σκοτάδι παντού» χτες – προχτές, κι έτσι δεν μπόρεσα να διασταυρώσω. Ισχύει άραγε αυτό που μετ’ επιτάσεως διέδιδαν τα ασύστολα social media ότι ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος αρνήθηκε να αναλάβει την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ; Κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα, όμως εγώ είμαι εγώ ευζωνάκι γοργό και δεν με εμπιστεύεται ούτε ο ίδιος μου ο εαυτός, πόσω μάλλον… Ξέρω ξέρω, του φορτώνομαι άσχημα τώρα του ανθρώπου, όμως έτσι ψυχοβγαλτικά συμπεριφέρομαι σε όσους εμπιστεύομαι και με κλειστά τα μάτια. Μπορεί κανείς να πλοηγήσει μέσα στα μαύρα σκοτάδια; Διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Είναι κανείς κασκαντέρ ανάμεσά μας, πρόθυμος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ή αδίκως εξιδανικεύω και επενδύω η μικρή τυφλή;

Ο κ. Αλιβιζάτος έχει βεβαίως κάθε δίκιο να πει το «απελθέτω» και να επικαλεστεί το «πάρ’ τον παπά». Το ερώτημά μου όμως είναι σε ποιανού τα χεράκια θα καταλήξει το συγκεκριμένο πετραχήλι. Κι αν είναι αυτός ή εκείνος ή ο παράλλος; Να μην σας αραδιάσω τώρα ονόματα και μας βγει το παρόν δρακουλιάρικη ταινία. Πώς αλλιώς να το πω για να γίνω κατανοητή; Δεν ψάχνω για μ… αλλά για ηρωικούς. Με την ίδια αναίδεια λαμβάνω την τιμή να απευθυνθώ και σε όλους τους ενδιαφερόμενους καλλιτεχνικούς φορείς που βρίσκονται ακόμη καβάλα στο πρώτο κύμα της οργής. Τους ντοκιμαντερίστες, τους σεναριογράφους, τους μουσικούς, τους κινηματογραφιστές που με το ψωραλέο 1,5% της ΕΡΤ κάνουν θαύματα τα τελευταία χρόνια. Αν δεν πιέσουν, αν δεν διεκδικήσουν, αν δεν αποσπάσουν από τώρα δεσμεύσεις, η διαμαρτυρία τους θα καταλήξει στη μονταζιέρα των υπογείων της Συγγρού: Πάρε αυτόν και κόψε εκείνον. Οχι, όχι, δεν θέλω να το βλέπω.

Τελευταία Νέα