Αναζήτηση
Ας πούμε ότι είσαι φοιτητής στο ΑΠΘ, στο Δημοκρίτειο ή στο Μετσόβιο. Κι ότι είσαι λίγο χαβαλές, λίγο συνδικαλιστής, λίγο αριστερούλης…
Ας πούμε ότι θέλεις να στήσεις καμία ιστορία, να περάσεις κανένα νταραβέρι ή να εξασφαλίσεις μια λούφα. Τι κάνεις; Τα βασικά.
Πρώτα βαφτίζεις το νταραβέρι «διεκδίκηση» ή «κεκτημένο» ή «αναφαίρετο δικαίωμα»…
Υστερα στήνεις μια «διαπαραταξιακή επιτροπή» μαζί με άλλους χαβαλέδες συνδικαλιστές.
Μετά πηγαίνεις στον πρύτανη και τον εκβιάζεις, τον απειλείς ή τον εκφοβίζεις για να γίνει το δικό σου –καλή ώρα όπως οι δύο χαριτόβρυτες δεσποινίδες στα ΤΕΙ της Πάτρας…
Αν ο πρύτανης είναι κότα, τότε έχει καταγραφεί μια σημαντική νίκη της δημοκρατίας και του φοιτητικού κινήματος.
Αν ο πρύτανης δεν είναι κότα, τότε κινδυνεύει να βρει τον μπελά του. Να του σπάνε το γραφείο ή το αυτοκίνητο και να μην τον αφήνουν να κάνει μάθημα…
Αν ο πρύτανης είναι κανονικός άνθρωπος και τους πετάξει έξω με τις κλωτσιές, τότε καταγγέλλουν τον αυταρχισμό και την καταστολή.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά ακούγοντας χθες στη Βουλή τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να εξηγεί πώς πρέπει να διεκδικήσουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Πρώτα θα αρχίσουμε να φωνάζουμε μεταξύ μας πόσο δίκιο έχουμε.
Μετά θα φτιάξουμε μια επιτροπή από όλα τα κόμματα, πλην της Χρυσής Αυγής.
Υστερα θα πάμε στον γερμανό αρμόδιο και θα του την πέσουμε όλοι μαζί.
Ο Γερμανός είτε θα ψαρώσει και θα ανοίξει το χρηματοκιβώτιο είτε δεν θα ψαρώσει και θα μας πλακώσει στις σφαλιάρες.
Αν ψαρώσει, έχει καλώς. Θα μοιράσουμε μεταξύ μας τα λεφτά.
Αν δεν ψαρώσει, θα τον καταγγείλουμε και θα μοιράσουμε μεταξύ μας τις σφαλιάρες.
Ούτως Ή άλλως, όπως συνηθίζει να λέει κι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα πράγματα έχουν ένα ρίσκο.
Για να είμαι ειλικρινής, η ιδέα δεν είναι κακή.
Εχει άλλωστε αποδώσει συχνά στο ΑΠΘ, στο Δημοκρίτειο ή στο Μετσόβιο –να μη σας πω για τα ΤΕΙ Πάτρας…
Με τους Γερμανούς, βεβαίως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Οχι μόνο επειδή οι Γερμανοί βαράνε άσχημα αλλά κι επειδή θα τους εκβιάζουμε ήδη για το Μνημόνιο –όπως έχει επίσης εισηγηθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ…
Πράγμα που σημαίνει ότι οι Γερμανοί καλούνται να υποκύψουν σε έναν διπλό εκβιασμό: και να μας χαρίσουν όσα μας δάνεισαν (άλλη μια χρήσιμη ιδέα του προέδρου) και να μας δώσουν μερικά δισ. να πορευόμαστε.
Κι επειδή εδώ ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει, επιθυμώ να διευκρινίσω ότι στη μοιρασιά για τα λεφτά είμαι μέσα.
Αλλά στις σφαλιάρες όχι!..
