ΛΗΜΜΑΤΑ

Αντίφαση. Τα πράγματα τρέχουν πιο γρήγορα από τη γνώμη που σχηματίζουμε γι’ αυτά. Είναι σημάδι αυτού που αποκαλούμε συνήθως επιτάχυνση του ιστορικού χρόνου. Σ’ αυτό το γήπεδο η πραγματικότητα αναμετράται με τις εντυπώσεις που αποκομίζουμε απ’ αυτήν. Στην προκειμένη περίπτωση είναι σαν οι δύο «αντίπαλοι» να έχουν ανταλλάξει τις ιδιότητές τους. Η φευγαλεότητα, που είναι συνήθως γνώρισμα των εντυπώσεων, μοιάζει να έχει αποικίσει τόσο την ελληνική όσο και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Αντίστοιχα, οι εντυπώσεις δεν προλαβαίνουν να σχηματιστούν και, αν χαρακτηρίζονται από κάτι, αυτό είναι η ακαμψία της αμηχανίας. Κι αν αυτό ισχύει μία φορά για τις εντυπώσεις, τι να πει κανείς για τις γνώμες; Από αυτήν την άποψη οι ερωτώμενοι των δημοσκοπήσεων, αν ήσαν ειλικρινείς και αν δεν υπέκυπταν στα κανονιστικά πλαίσια της σχετικής διαδικασίας, θα έπρεπε να απαντούν, σε ποσοστό 99%, «δεν ξέρω – δεν απαντώ». Οι δημοσκοπήσεις, ως τελετουργία απαντήσεων, δοκιμάζονται αφάνταστα την εποχή των ερωτήσεων. Δοκιμάζονται πολύ περισσότερο και από το αντικείμενό τους, που είναι η δημοτικότητα προσώπων και κομμάτων. Ολοι κάνουμε σαν να μην έχει συμβεί τίποτε και επιμένουμε να διαβάζουμε το παρόν μέσα από τα φίλτρα που είχαμε υιοθετήσει κατά το ένδοξο παρελθόν. Το Μνημόνιο, όμως, είναι εδώ και γίνεται μεθαύριο τριών ετών (βλ. λήμμα «Αριθμοί»). Οι δύο τελευταίες φράσεις ακούγονται σαν σπονδή στην αισθητική της ομοιοκαταληξίας, αλλά αυτό δεν έγινε σκοπίμως, σας διαβεβαιώ.

Αξιώματα. «Αν είχαν στόμα και μιλιά, θα μπορούσαν να στρέφονται από καιρού εις καιρόν στους κατόχους τους και να τους λένε «είσαι ανάξιός μου». Το αντίστροφο δεν δικαιολογείται. Αυτό αφορά όλη την κλίμακα των αξιωμάτων: από τα ύπατα πολιτειακά ώς τον κλητήρα του Δημοσίου. Δεν νοείται δημιουργικός αξιωματούχος που να μην αισθάνεται ότι υπολείπεται του αξιώματός του. Οι μαζικοί διορισμοί δημοσίων υπαλλήλων και ο πολλαπλασιασμός των αιρετών αξιωμάτων ευτελίζουν την ίδια την έννοια του αξιώματος». (Κομφούκιος, «γηραιός μπλόγκερ»)

Αριθμοί. Αφορούν τα γενέθλια του Μνημονίου αλλά και μια σειρά από άλλα πράγματα: ανέργους, δημοσίους υπαλλήλους (μετακινούμενους, υπόλογους, ισορροπημένους, ανισόρροπους κ.τ.λ.), περικοπές μισθών και συντάξεων, αυτόχειρες… Οι Ελληνες διαβιούν σε καθεστώς αριθμοκρατίας. Από κει που δεν μετρούσαν τίποτε, λόγω έμφυτης διονυσιακής προδιάθεσης που υπέθαλπε συστηματικά το πελατειακό κράτος των δανεικών, τώρα δεν κάνουν τίποτε άλλο, μόνο μετρούν. Μετρούν ζημιές και απώλειες, όπως λέει το στερεότυπο. Και συμπληρώνει ο κυνικός παρατηρητής: έπρεπε να καταστραφούν για να μάθουν να μετρούν. Αν δώσουμε βάση σε φωνές που έρχονται από την Κύπρο, το συμπέρασμα αυτό μοιάζει να ισχύει και για τα δύο κράτη που μετέχουν του σύγχρονου ελληνισμού.

Επισκεπτήριο. Διά της ποινικοποιήσεως των οφειλών προς το Δημόσιο ύψους άνω των 5.000 ευρώ προβλέπεται ότι λίαν συντόμως η μισή Ελλάδα θα επισκέπτεται την άλλη μισή στα σωφρονιστικά καταστήματα. Αν μάλιστα ποινικοποιηθούν αντιστοίχως και οι οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες, η έννοια «επισκεπτήριο» θα πάψει αυτομάτως να ισχύει καθώς η χώρα θα κατοικείται αποκλειστικά από κρατουμένους. Εκτός κι αν δημιουργηθεί κάποιος νέος θεσμός, π.χ. οι εκδρομές ή ανταλλαγές κρατουμένων, μορφές δηλαδή της νέας «έγκλειστης κοινωνικότητας».

Οργάνωση. Λέγεται «Ελληνες που δεν περιμένουν τίποτε». Εμφανίστηκε με προκήρυξη υπό μορφήν ανοιχτής επιστολής προς «τους ταγούς του τόπου, συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους». «Σας πληροφορούμε ότι δεν περιμένουμε τίποτε από σας. Ούτε περικοπές μισθών και συντάξεων γιατί δεν παίρνουμε μισθούς και δεν προβλέπεται να πάρουμε ποτέ συντάξεις. Ούτε διορισμούς και βολέματα γιατί δεν θέλουμε να ανταλλάξουμε την ψευδαίσθηση της «εξασφάλισης» με τον ουσιαστικό ευνουχισμό μας. Από την άλλη μεριά, λεφτά δεν έχουμε για να τα βγάλουμε έξω. Τίποτε δεν έχουμε, αλλά και δεν περιμένουμε τίποτε από σας. Σας καλούμε μόνο να σκεφθείτε: από αυτόν που δεν περιμένει τίποτε μπορείς να περιμένεις τα πάντα». Η προκήρυξη εξετάζεται προς το παρόν στα εργαστήρια της Αντιτρομοκρατικής.

Προστασία. Μηχανοργανώθηκε, στον βαθμό που έγινε αυτό και δη μετά κόπων και βασάνων, το ελληνικό Δημόσιο. Πλην, όμως, τα σχετικά συστήματα υπηρεσιών και οργανισμών δεν είναι συμβατά μεταξύ τους. Κατόπιν τούτου προκηρύσσεται νέος διαγωνισμός με αντικείμενο τη λειτουργική διασύνδεσή τους. Ως τότε κατά τεκμήριον ΙΚΑΝΟΙ άνθρωποι θα πρέπει να εξακολουθούν να κάνουν ΑΧΡΗΣΤΕΣ δουλειές, και φυσικά θα μισθοδοτούνται. Θα περάσει πολύς καιρός ωσότου αναγνωριστεί ότι η αξιολόγηση, πριν από τους υπαλλήλους, πρέπει να έχει ως αντικείμενο τα «καθήκοντα» που αυτοί επωμίζονται. Εν προκειμένω, τα αντικείμενα προηγούνται των υποκειμένων.