Αρχισε το πράγμα να «μαζεύεται». Και να συμμαζεύεται. Το χάος των πρώτων ημερών, που ήταν ολοφάνερο στη νέα διακυβέρνηση, δίνει τη θέση του σε μερικές κινήσεις, που θα εξοπλίσουν τους απελπισμένους πολίτες με ένα ψήγμα, έστω, αισιοδοξίας για το αύριο. Βοηθάει σ’ αυτό και το εμπρηστικό καλοκαίρι. Ο κόσμος φεύγει στη θάλασσα για λίγη δροσιά. Και όσοι μπορούν, ξεκίνησαν ήδη για τα χωριά τους ή τα νησιά των γονιών τους.

Πραγματικά, πριν από μια εβδομάδα, πατούσα στη γη και νόμιζα πως θα βουλιάξω. Η εγχείρηση του Σαμαρά. Η αρρώστια του Ράπανου. Οι αντικαταστάσεις. Η Σύνοδος Κορυφής. Τα άδεια ταμεία. Η εγκληματικότητα. Τα δισεκατομμύρια που πρέπει να πληρώσουμε τον Αύγουστο. Κι από πάνω, ο καταιγισμός «πυρών» και απειλών από τους Βόρειους, που εξακολουθούν να μας θεωρούν τεμπέληδες και ανίκανους, και όλο τραβάνε κόκκινες γραμμές στα τεφτέρια τους.

Αρχισε λοιπόν, το πράγμα να «μαζεύεται». Για την ώρα, δεν ακούγεται τίποτα για συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συγκρούσεις στο Σύνταγμα.

Ενώ, από προχθές, γίνεται το σώσε στην Ισπανία και την Πορτογαλία, αλλά περισσότερο στην Ιταλία, για απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων και καινούργιο σπρώξιμο του κοσμάκη στη βαθιά λιτότητα. Φυσικά, δεν θ’ αποφύγουμε κι εμείς τις απεργίες και τις εξεγέρσεις. Οταν φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, η αντίδραση γίνεται αναπόφευκτη. Να δούμε.

Εκείνο που με ανησυχεί είναι ο «αέρας» που έχουν πάρει ορισμένοι υπουργοί. Τους βλέπω γύρω από το τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου «αγέρωχους και υπέροχους», με μια λάμψη ευδαιμονίας στα μάτια και αναρωτιέμαι: μ’ αυτούς τους πολυμεταχειρισμένους νάρκισσους θα πάμε μπροστά;

Οι περισσότεροι δίνουν την αίσθηση ότι καμαρώνουν για το υπουργιλίκι τους, που το απέκτησαν χάρη στην αξία τους. Γι’ αυτό και πρέπει ο Σαμαράς να πιάσει το χαλινάρι. Πάραυτα. Γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν έχει περιθώριο ούτε για μια ανάσα. Χρειάζεται μόνο σκυλίσια δουλειά. Υπάρχει αγωνία για την επιβίωση της χώρας και έχουν μεγάλη ευθύνη όσοι κρατούν το τιμόνι.

Αλλά δεν είναι μόνον η κυβέρνηση που οφείλει να πράξει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς το χρέος της. Οφείλει να ανασκουμπωθεί και η Διοίκηση. Το κράτος της πλάκας. Που κυνηγάει και φυλακίζει τον κάθε φουκαρά. Επέτρεπε, όμως, στον Μάκαρο να μην υποβάλλει επί δέκα συνεχή χρόνια, χωρίς κυρώσεις, φορολογική δήλωση! Επιτέλους: ποιοι τον κάλυπταν;

Τελευταία Νέα