«Πού γραφόμαστε;» ρωτά περιπαικτικά ένας άνδρας τον γενικό επιστημονικό διευθυντή του ΙΟΒΕ και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Κοινωνικού Συνδέσμου, Γιάννη Στουρνάρα. Στο εστιατόριο του δευτέρου ορόφου του Μουσείου Μπενάκη δεν υπήρχε βιντεογουόλ, ούτε μουσική υπόκρουση ούτε κανένα από τα εφέ που έχουν πλέον καθιερωθεί στο τελετουργικό των κομματικών εκδηλώσεων. Η επίσημη πρώτη του Συνδέσμου είχε φυλλάδια με την ιδρυτική διακήρυξη και τα βιογραφικά των μελών του αλλά οι συμμετέχοντες στο πάνελ διερρήγνυαν τα ιμάτια τους πως δεν είναι κόμμα. Αυτό ήθελε να επισημάνει ο Γιάννης Στουρνάρας στον ανυπόμονο που ζητούσε να εγγραφεί: «Εγγραφές γίνονται μόνο στο σχολείο», του είπε..

«Τι δεν είναι ο Κοινωνικός Σύνδεσμος; Δεν είναι κόμμα και δεν είναι όμιλος προβληματισμού του Γιώργου Φλωρίδη, όσο κι αν τον αγαπάμε» δήλωσε κατηγορηματικά άλλος εκ των ιδρυτών, ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης. Τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, όπως ρώτησε στη συνέχεια; Δεν αποκλείεται κόμμα, αν θέλει η κοινωνία. Αργότερα, όταν το θέμα θα επανέλθει, θα ξαναπεί: «Αποτελεί οίηση να ιδρύει κανείς ένα κόμμα. Εχω ένα μήνυμα, το διαδίδω, αν είναι γόνιμο, αν βρω στήριξη στην κοινωνία…»

Αν και προχθές ο Γιώργος Φλωρίδης φερόταν ως ο πρωταγωνιστής της κίνησης, ο Απόστολος Δοξιάδης αναλαμβάνει να παρουσιάσει τις γενικές τις αρχές. Ο πρώην υπουργός, που παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα του στα μέσα του Ιουνίου, καθόταν στην άκρη του τραπεζιού. Πήρε τον λόγο ύστερα από άλλα μέλη του Συνδέσμου που δεν είναι πολιτικοί και επέλεξε να ξεκινήσει με χιούμορ: «Είμαι ο Γιώργος Φλωρίδης και σπεύδω να πω ότι υπό την απειλή της διαγραφής μου δεν είμαι ο ιδιοκτήτης του Συνδέσμου». Οσο περνά η ώρα και παραδέχεται τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, τα ντεσιμπέλ της φωνής του ανεβαίνουν, ίσως περισσότερο απ’ ό,τι επιτρέπει το μικρόφωνο. «Θα ζήσουμε βαθιά κρίση χρόνια, αλλά δεν θα κλαίμε επί των ερειπίων, θέλουμε να χτίσουμε μια καινούργια χώρα».

Ο Γιάννης Στουρνάρας, που θα μιλήσει μετά τον Θανάση Βακάλη, έναν 38χρονο αγρότη από τη Λάρισα, είναι στο ίδιο μήκος κύματος: «Ολοι φταίμε! Από εδώ και στο εξής τι κάνουμε;». Μιλά για «μια χώρα που είναι όλη ένα κλειστό επάγγελμα» γιατί διακατέχεται από «απέχθεια στον ανταγωνισμό».

Αργότερα ο οικονομολόγος Αρίστος Δοξιάδης δεν θα διστάσει να απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου ότι ο Σύνδεσμος είναι υπέρ των απολύσεων στο Δημόσιο μέσω κατάργησης φορέων που δεν είναι χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο. Ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Ξενοφών Γιαταγάνας από την άλλη θα κλείσει τη συζήτηση με ένα ακόμη θέμα ταμπού. «Ελπίζω να απεμπολήσουμε όσα τμήματα της εθνικής κυριαρχίας χρειαστεί γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η οικονομική ολοκλήρωση της Ευρώπης. Ετσι έγινε κι όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ και στην ΟΝΕ» θα πει.

Οσο για το όνομα της πρωτοβουλίας; «Το άλλο όνομα που μειοψήφησε ήταν Στρατιωτικός Σύνδεσμος» λέει ο Δοξιάδης προκαλώντας δυνατά γέλια στην αίθουσα. Μέχρι να καταλήξουν το συζήτησαν μεταξύ τους ουκ ολίγες φορές. Το «τέσταραν» σε ανθρώπους κάθε ηλικίας. Και το επέλεξαν, παρότι το μυαλό των μεγαλύτερων πήγαινε στον Στρατιωτικό Σύνδεσμό του 1909 και το Κίνημα στου Γουδή. Στους νεότερους πάλι θύμιζε κάτι από τα λινκ του Διαδικτύου. Εν τέλει επελέγη για να δηλώνει το δέσιμο μιας ομάδας σε ένα κοινό όραμα. Ομάδα, όχι κόμμα. Προς το παρόν…

Τελευταία Νέα