Υπήρχε κάποτε στη Βρετανική Κολομβία (Καναδάς) μια μικρή πόλη μέσα σε μια κοιλάδα στην οποία δεν εξέπεμπε κανένας τηλεοπτικός αναμεταδότης. Το 1973, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να τη συνδέσει επιτέλους με το εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο, η Τάνις Μακμπέθ Ουίλιαμς, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ, είχε την ιδέα να μετρήσει τις επιπτώσεις στον πληθυσμό αυτής της πόλης, την οποία ονόμασε Notel.

Δύο χρόνια μετά την έλευση της τηλεόρασης στο Notel, οι λεκτικές επιθέσεις στα σχολεία διπλασιάστηκαν, οι καβγάδες σχεδόν τριπλασιάστηκαν.

Η ευκολία στην ανάγνωση μειώθηκε. Επιπλέον, πριν από την εισαγωγή της τηλεόρασης στο Notel, τα παιδιά είχαν λιγότερο στερεότυπες αντιλήψεις για το αντίθετο φύλο και έβλεπαν περισσότερο ισότιμα τα κοινωνικά στρώματα. (Τα αποτελέσματα του πειράματος δημοσιεύθηκαν το 1986 στο βιβλίο «Η επίδραση της τηλεόρασης. Ενα φυσικό πείραμα σε τρεις κοινότητες», Εκδ. Academic Press).