ΑΣΤΕΙΟ Ή ΥΠΟΠΤΟ;

Για να το χαρίσει σε ορισμένους συνεργάτες του.

Ακριβέστερα, σε όσους συνέταξαν την εγκύκλιο με τις διευκρινίσεις για την επιβολή του 23% ΦΠΑ στα είδη εστίασης.

Το χρειάζονται οπωσδήποτε.

Διότι μόνο για «διευκρινίσεις» δεν πρόκειται.

Από μόνη της η εγκύκλιος θα μπορούσε να είναι ξεκαρδιστικό νούμερο επιθεώρησης.

Θα το διαπιστώσει ο αναγνώστης στο σπαρταριστό ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» (σελίδα 49).

Θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ κάποιος για να περιπλέξει τόσο τα πράγματα.

Να διακόψει κάθε σχέση με την κοινή λογική, για να ανακαλύψει τόσο πολύπλοκες διαδικασίες για έναν απλό φόρο.

Για να κατανοήσει τις υποπεριπτώσεις του 23% ο μέσος επαγγελματίας του συγκεκριμένου κλάδου θα χρειαστεί τις υπηρεσίες της λογιστικής – ίσως και άλλων επιστημών.

Ο εμπνευστής της εγκυκλίου συνδέει την επιβολή ΦΠΑ ακόμη και με τη… στάση του πελάτη!

Αλλο φόρο πληρώνει ο όρθιος, άλλο ο καθισμένος. Αλλο για τα ζεστά εδέσματα, άλλο για τα κρύα.

Ομως εκτός από την εύθυμη πλευρά, υπάρχει και η σοβαρή.

Παγκοσμίως η τάση είναι να απλουστεύεται η φορολογική νομοθεσία.

Στην Ελλάδα γίνεται διαρκώς πιο πολύπλοκη και πιο δυσνόητη.

Και η συγκεκριμένη εγκύκλιος είναι η αποθέωση αυτού του παραλογισμού.

Οι εξηγήσεις ποικίλλουν.

Θα μπορούσε να σχετίζεται με την έλλειψη κοινού νου.

Ισως να είναι προϊόν του μανδαρινισμού και της γραφειοκρατίας.

Αλλά μπορεί και να δημιουργούνται απλώς οι προϋποθέσεις για πιθανή εμπλοκή ορισμένων εφοριακών σε συναλλαγές και εξυπηρετήσεις.

Οσο θα ήταν αστείο να συμβαίνουν τα δύο πρώτα, άλλο τόσο θα ήταν απαράδεκτο να ισχύει το τρίτο.

Γι’ αυτό η συγκεκριμένη εγκύκλιος πρέπει να αποσυρθεί.

Είτε γιατί εκθέτει το υπουργείο, είτε γιατί δημιουργεί υπόνοιες.

Σε κάθε περίπτωση θα είναι χρήσιμο για όλους να αντικατασταθεί με κάτι απλό και κατανοητό.