Γεννήθηκε για να αντέχει. Να επιµένει υποµένοντας και στο τέλος να νικά. Αυτή είναι η ζωή του, τέτοια και η στόφα του ανθρώπου πίσω από τον θρύλο. Ο 94 ετών σήµερα Λούις Τσαµπερίνι υπήρξε δροµέας στους Ολυµπιακούς Αγώνες, ήρωας πολέµου και ένας θαρραλέος άνθρωπος που, όταν χρειάστηκε, τα έβαλε ακόµη και µε καρχαρίες για να επιβιώσει.


Υστερα από 27 µέρες στη θάλασσα, ο ήχος του αεροπλάνου ήταν λυτρωτικός. Αργοσβήνοντας από την πείνα και την αφυδάτωση, περικυκλωµένοςαπό καρχαρίες, κρατιόταν από τη λέµβο, που σιγά σιγά διαλυόταν κάπου κοντά στη Χαβάη στον Ειρηνικό, ελπίζοντας µόνο σε ένα θαύµα. Μόλις αντιλήφθηκε λοιπόν το αεροσκάφος, άναψε µια φωτοβολίδα. Και ο πιλότος τον είδε. Οµως το αεροσκάφος ήταν βοµβαρδιστικό και ανήκε στοαπέναντι στρατόπεδο, στους Ιάπωνες. Οπως ήταν αναµενόµενο, άνοιξε πυρ.

Ο Λούις Τσαµπερίνι, µαζί µε τα άλλα δύο µέλη του πληρώµατος απότο βοµβαρδιστικό Β 24 που είχε συντριβεί, δέχονταν επίθεση, καταγράφει η αµερικανίδα συγγραφέας Λόρα Χίλενµπραντ στο βιβλίο της «Unbroken». Ο ίδιος ήταν και ο µόνοςπου σκέφτηκε να πέσει στο νερό, αναζητώντας κρυψώνα. Τυχεροί στη µεγάλη ατυχία τους, κανείς δεν τραυµατίστηκε. Οµως ο «Λάκι», όπως τον φώναζαν, ενώ βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια, δέχτηκε και άλλη επίθεση – αυτή τη φορά από καρχαρία. Βρήκε τότε τη δύναµη να τον χτυπήσει στη µύτη και κατάφερε να γυρίσει πίσω στη λέµβο.

Εζησαν πίνοντας νερό της βροχής και τρώγοντας άλµπατρος και ψάρια, που έπιαναν µε τα λιγοστά αγκίστρια που διέθεταν. Οταν ξέµειναν και από αυτά, παγίδευσαν έναν µικρό καρχαρία και έφαγαν το συκώτι του.

Το «Unbroken» είναι από τα βιβλία εκείνα που σχεδόν σου γυρίζουν τις σελίδες από µόνα τους, γράφουν οι «Τάιµς» του Λονδίνου, παρουσιάζοντας τον Τσαµπερίνι πότε ως δροµέα µεγάλων αποστάσεων, που το 1940 έχασε την ευκαιρία να στεφθεί ολυµπιονίκης διότι οι Αγώνες ακυρώθηκαν, πότε ως… βοµβαρδιστή, που επέζησε από πολλές και δύσκολες πολεµικές αποστολές. Ως νέος, επίσης είχε ταραχώδη ζωή. Μέλος οικογένειας ιταλών µεταναστών στην Καλιφόρνια, απέκτησε χαρακτήρα ατίθασο: «Οποιον κανόνα και να του έβαζες, αυτός µετατρεπόταν στα µάτια του σε πρόσκληση για να τον υπερβεί», γράφει η Χίλενµπραντ. Υστερα από παρακίνηση του αδερφού του, ο Λούις ασχολήθηκε µε τον αθλητισµό. Και το άστρο του έλαµψε κι εκεί. Οπως στους Ολυµπιακούς του Βερολίνου το ‘36, όταν έκλεψε µια ναζιστική σηµαία από την Καγκελαρία του Ράιχ… ∆εν ήταν εύκολο να τον κάµψει κανείς. Οταν τους µάζεψε από τα ανοιχτά, κοντά στα Νησιά Μάρσαλ στον Ειρηνικό, το ιαπωνικό περιπολικό σκάφος περίπου 40 ηµέρες από τη συντριβή του αεροσκάφους, οι δύο επιζήσαντες µεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο κρατουµένων Ofuna. Τον χαρακτήρισαν όµως «άοπλο πολεµιστή» και τέθηκε εκτός δικαιοδοσίας της διεθνούς νοµοθεσίας. Ετσι η σύλληψή του παρέµεινε µυστική. Στην Καλιφόρνια θεωρήθηκε αγνοούµενος, µάλλον νεκρός δηλαδή.

Από τους 35.000 αµερικανούς αιχµαλώτους πολέµου στην Ιαπωνία, πολλοί δεν γύρισαν πίσω. Πάνω από ένας στους τρεις δεν τα κατάφερνε. Πέθαιναν από την πείνα, τα βασανιστήρια, τα πειράµατα… Το «Πουλί» ήταν ο βασανιστής του Τσαµπερίνι. Ο Μουτσουχίρο Γουατανάµπε διακατεχόταν από τέτοια ψυχωτική σκληρότητα, που θα κατέληγε στη λίστα των πλέον καταζητούµενων εγκληµατιών πολέµου, µετά τη λήξη του. Το «Πουλί», λοιπόν, χτυπούσε καθηµερινά τον Νο1 αιχµάλωτό του. Ενθάρρυνε µάλιστα τους συγκρατουµένους του να κάνουν το ίδιο. Μια µέρα πρέπει να τον χτύπησαν 220 φορές όλοι µαζί… Και ο βασανιστής ήταν ευφάνταστος και αντιφατικός στη συµπεριφορά του. Μπορεί να τον µαστίγωνε χωρίς έλεος, και µετά να του προσέφερε βοήθεια για να σταµατήσει την αιµορραγία… Γιατί δεν έσπασε ο Τσαµπερίνι; Οι επιζήσαντες από τη φύση τους έχουν τη στόφα των ανθρώπων που καθοδηγούνται, λένε οι ειδικοί, από µια εσωτερική, εγωιστική δύναµη πουπολλές φορές δεν ξεχωρίζει από τον µεγάλο θυµό. Και αυτό τους εξοπλίζει. Μετά τον πόλεµο, γύρισε σπίτι, έτυχε υποδοχής ήρωα, αλλά κάθε επαγγελµατική του προσπάθεια έπεφτε στο κενό. Ο γάµος του κατέρρευσε όταν στράφηκε στο ποτό. Ανακούφιση βρήκε χρόνια µετά στον Θεό:

«Ξύπνησε νιώθοντας κάθαρση. Πρώτη φορά στα πέντε χρόνια, το “Πουλί” δεν ήρθε στον ύπνο του. Και δεν θα ξαναρχόταν ποτέ».

Αλλοι επιζήσαντες


n ΣΕ ΣΥΝΤΡΙΒΗ

Η 17χρονη Τζούλιαν Κόπκε ήταν η µοναδική επιζήσασα από τους 93 επιβαίνοντες στο αεροσκάφος που συνετρίβη – είχε χτυπηθεί από κεραυνό – πάνω από τη ζούγκλα του Περού το 1971. ∆εµένη στη θέση τηςέπεσε σε πυκνό δάσος. Εννιά µέρες τριγυρνούσε χωρίς προορισµό. Στο τέλος, όταν εντόπισε ένα ρυάκι, θυµήθηκε τη συµβουλή του µπαµπά της, το ακολούθησε και βρέθηκε τελικά στον πολιτισµό.

n ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ

Το 1994 ο ιταλός µαραθωνοδρόµος Μάουρο Προσπέρι πέρασε δέκα µέρες στη Σαχάρα στο Μαρόκο λόγω αµµοθύελλας. Αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και τελικά περπάτησε 210 χλµ. µέχρι την Αλγερία πίνοντας σταγόνες από αίµα νυχτερίδας. n ΣΕ ΕΝΑΝΗΣΙ

Το 1704 ο Αλεξάντερ Σέλκιρκ εγκαταλείφθηκε σε ένα ακατοίκητο νησί του Ειρηνικού. Είχε µόνο ένα µουσκέτο, µπαρούτι, κάποια εργαλεία και τη Βίβλο.

Επιβίωσε τέσσερα χρόνια µεµερικές αγριόγατες που εξηµέρω- σεγια παρέα.

Τελευταία Νέα