ΤΟ διήμερο ταξίδι στις Βρυξέλλες αποδείχθηκε μάλλον ευεργετικό για τον υπουργό Οικονομικών. Ο κ. Παπακωνσταντίνου μόλις επέστρεψε φάνηκε να βρήκε τη φωνή του και για πρώτη φορά άφησε να φανεί ότι προτίθεται να πάρει κάποια σοβαρά μέτρα για την οικονομία και το έλλειμμα.

Ο λόγος για την επέκταση του πόθεν έσχες σε όλους και για όλα. Ένα μέτρο που θεωρείται αυτονόητο σε όλες τις αναπτυγμένες οικονομίες – όχι όμως και στην Ελλάδα όπου αν τηρείς κάποια προσχήματα μπορείς να κλέβεις την Εφορία ατιμωρητί.

ΘΑ υπάρξουν οι γνωστές αντιρρήσεις. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εμπόρων λένε ήδη ότι το πόθεν έσχες στις κάρτες θα χτυπήσει την αγορά. Κάποιοι άλλοι θα μας πούνε ότι θα κάτσει η οικοδομή και βέβαια θα μας προειδοποιήσουν ότι θα πέσουν οι πωλήσεις των αυτοκινήτων.

ΤΟ καλύτερο που έχει να κάνει η κυβέρνηση είναι να τους αγνοήσει. Θα ανακαλύψει ότι το πολιτικό κόστος είναι πολύ μικρότερο από ό,τι ίσως φαντάζεται. Γιατί το μέτρο- αντίθετα από τα παλαιά τεκμήρια που περιείχαν πολλούς βαθμούς αυθαιρεσίας- έχει ένα μοναδικό πλεονέκτημα: είναι δίκαιο. Και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί.

Η Δικαιοσύνη άλλωστε αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ. Μόνο σε συνδυασμό με μέτρα τέτοιου χαρακτήρα μπορεί να ελπίζει ότι θα δεχθούν οι πολίτες τις θυσίες που προϋποθέτει η αντιμετώπιση των ελλειμμάτων.

ΜΕΣΑ σε μια τέτοια λογική προκαλεί βέβαια απορίες γιατί στο οικονομικό επιτελείο σπεύδουν να αποκλείσουν για παράδειγμα αύξηση του συντελεστή φορολόγησης στα ανώτατα κλιμάκια. Αν κάποιες επιχειρήσεις επιμένουν στα μπόνους των εκατομμυρίων- όπως γνωρίζουμε ότι συμβαίνει- γιατί δεν θα πρέπει πάνω από κάποιο ποσό να υπάρξει αυστηρότερη φορολόγηση;

ΚΑΙ βέβαια το ίδιο θα πρέπει να ισχύσει και με τα κέρδη των επιχειρήσεων. Αν μη τι άλλο σαν κίνητρο- έστω- για να επανεπενδύονται.

ΟΛΑ αυτά καθόλου δεν σημαίνουν ότι μπορεί μόνο μέσα από τους φόρους να λυθεί το πρόβλημα. Το αντίθετο. Ακόμα και αν αυξηθεί ο ΦΠΑ, όπως πολλοί εισηγούνται, τα έσοδα δεν επαρκούν. Θα χρειαστεί να γίνουν τομές για να περιοριστεί η σπατάλη αλλά και οι δαπάνες. Τομές στην Υγεία, το Ασφαλιστικό ή την Παιδεία που θα έχουν πολιτικό και κοινωνικό κόστος.

ΑΥΤΟ όμως θα πρέπει να το πει καθαρά η κυβέρνηση χωρίς να κρύβεται πίσω από τον Αλμούνια. Γιατί όσο μεταθέτουμε τις ευθύνες αλλού, όσο διατηρείται η ψευδαίσθηση ότι μόνοι μας θα παίρναμε δήθεν πιο ήπια μέτρα τόσο συντηρείται το σύνδρομο του Τιτανικού: ανυποψίαστοι οδηγούμεθα ολοταχώς προς το ναυάγιο.

Η αλήθεια είναι ότι μόνοι μας θα είχαμε προ πολλού χρεοκοπήσει. Κι ακόμα και μέσα στην Κοινότητα στην πιθανότητα μιας έκτακτης κρίσης έχουμε πια πολύ μικρά περιθώρια αντοχής. Θα ήταν βαριά ευθύνη για μια κυβέρνηση να αποδεχθεί έναν τέτοιο κίνδυνο.

Τελευταία Νέα