Αναζήτηση
ΑΝ πολιτική είναι και η διαχείριση των συμβόλων, τότε ασφαλώς το πρώτο δεκαπενθήμερο μετά τις εκλογές υπήρξε πλούσιο σε πολιτικά γεγονότα.
ΤΟ ενδιαφέρον σχεδόν το μονοπώλησε η κυβέρνηση, η οποία κατάφερε να δημιουργήσει ένα πρώτο απόθεμα καλής θέλησης στην κοινή γνώμη τουλάχιστον ως προς τις προθέσεις της.
ΔΕΝ στερούνται συμβολισμών όμως και οι κινήσεις της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα της Αριστεράς, η οποία τις τελευταίες ημέρες μοιάζει να δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα με αφορμή τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι του Πειραιά και τις εξελίξεις στα ναυπηγεία.
ΕΠΙ της ουσίας δύσκολα θα βρεθεί ένας καλοπροαίρετος πολίτης που δεν θα αναγνώριζε ότι πρέπει να δοθεί ένας εύλογος χρόνος στο καινούργιο οικονομικό επιτελείο προκειμένου να ασχοληθεί με το πρόβλημα.
ΜΠΟΡΕΙ ώς έναν βαθμό να ευθύνεται και η κ. Κατσέλη που προεκλογικά τρωγόταν με την «επαναδιαπραγμάτευση» των συμβάσεων- μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις.
ΣΤΟ κάτω κάτω όμως ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων.
Λίγη υπομονή θα μπορούσαν να δείξουν και οι εργαζόμενοι και τα κόμματα της Αριστεράς.
ΤΟ ότι δεν τη δείχνουν κάτι σημαίνει. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από το ότι η Αριστερά θέλει από την πρώτη στιγμή να κόψει κάθε γέφυρα με το ΠΑΣΟΚ.
ΤΑ περί συνεργασιών- από τον ΣΥΝ- ανάλογα με τις θέσεις που θα πάρει το ΠΑΣΟΚ και οι διακηρύξεις καλών προθέσεων- πάντοτε προς όφελος των εργαζομένων- ήταν ιστορίες για μικρά παιδιά.
ΣΤΙΣ τελευταίες εκλογές για διάφορους λόγους τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν με μειωμένα εκλογικά ποσοστά. Πιστεύουν λοιπόν πως καταγγέλλοντας διαρκώς την «ασυνέπεια» του ΠΑΣΟΚ μπορούν να αποφύγουν τις διαρροές.
ΤΟ ότι έτσι αυτοεγκλωβίζονται σε λογικές κομμάτων διαμαρτυρίας είναι το τελευταίο που τα απασχολεί. Τα εικονίσματα να είναι καλά.
Η στάση της Αριστεράς ωστόσο σημαίνει πολλά και για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πει κατ΄ επανάληψη ότι τον ενδιαφέρει να ανοίξει τη διακυβέρνηση και σε άλλες δυνάμεις. Αυτό οφείλει να λέει και πρέπει να συνεχίσει να το λέει σε όλους τους τόνους.
Η στήριξη του ΠΑΣΟΚ από ένα μεγάλο μέρος αριστερών ψηφοφόρων αποτελεί μια πολύτιμη παρακαταθήκη της μεταπολίτευσης που αν ποτέ την απεμπολήσει θα οδηγηθεί σε πολιτική αυτοκτονία.
ΔΕΝ θα πρέπει όμως και να τρέφει αυταπάτες. Αν θελήσει να προχωρήσει στις τομές που έχει ανάγκη η χώρα- και πώς αλλιώς θα κυβερνήσειτότε θα έρθει υποχρεωτικά σε σύγκρουση με την επίσημη Αριστερά. Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαλέξει να υιοθετούν κάθε φωνή «αντίστασης» σε ό,τι διαταράσσει κατεστημένες συνήθειες.
ΘΑ είναι χωρίς αμφιβολία μια επώδυνη σύγκρουση. Αν μπορέσει όμως να κινηθεί με ειλικρίνεια, αποφασιστικότητα και σωστή ιεράρχηση των στόχων, θα ανακαλύψει ότι άλλοι θα πάρουν το πολιτικό κόστος!
