ΕΝΑ ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΚΕΪΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΚΑΙ
ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ, ΚΑΠΟΥ
ΕΔΩ, ΒΡΙΣΚΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΤΟΥ
Ο τριανταπεντάρης Νίκος Αποστόλου έχει δυο γονείς που τον υπεραγαπάνε, μια μεγάλη περιουσία, ένα πετυχημένο καφεμπάρ στα Εξάρχεια, μια σειρά υπαλλήλους και φίλους που τον παραδέχονται, μια μίζερα ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή και μια επίμονη άφτρα στη γλώσσα. Την οποία δεν είναι και να την παραβλέπει κανείς, διότι, όπως ο αναγνώστης μαθαίνει στην πρώτη σελίδα του μυθιστορήματος, το σημάδι αυτό σημαίνει θάνατο: ο Νίκος έχει ΑΙDS, και στη διάρκεια του χρόνου που καλύπτει η αφήγηση θα έχει πεθάνει θάνατο φρικτό, «άρρωστος μ΄ αρρώστιες τερατώδεις».
Πολιτικά ορθό μυθιστόρημα Ο αφανισμός του Νίκου του Αύγουστου Κορτώ μπορεί να μην είναι, το στυλ του όμως είναι άκρως κολλητικό· κλείνεις το βιβλίο και συνειδητοποιείς ότι έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι σε ρυθμικές φράσεις με σαχλό χιούμορ και μια ανυποχώρητη τάση προς σύστοιχα αντικείμενα, παρηχήσεις και ομοιοκατάληκτα. Η αφήγηση ροκανίζει κοινόχρηστες μεταφορές, υπονομεύει μονίμως σύμβολα, χαρακτήρες και περιγραφές και εκβιάζει το συνεχές γέλιο με αστεία που γίνονται συνήθως στα όρια της λέξης και της φράσης, τη στιγμή που στο μακροεπίπεδο προσπαθεί να ισορροπήσει μια ιστορία τραγική για τη μοναξιά, την απόρριψη, την αρρώστια και τον θάνατο. Ανέραστος
Συνειδητοποιεί κανείς σιγά σιγά ότι μια βαθιά ειρωνεία συνέχει το μυθιστόρημα, ξεκινώντας απ΄ τον τίτλο του (ο Αφανισμός…). Ο Νίκος είναι γκέι μεν, ανέραστος δε. Έχει κάνει σεξ μία (ή μάλλον μισή) φορά στη ζωή του, όταν επισκέφθηκε όχι και πολύ πετυχημένα μια πόρνη στα δεκαπέντε, η επαφή ήταν όμως αρκετή για να κολλήσει τον ιό. Ενώ τον αγαπούν οι πάντες, ο ίδιος αισθάνεται απομονωμένος, κρύβει τη σεξουαλικότητά του, πάσχει από ενοχικά σύνδρομα. Όπως και για τον Ρίτσαρντ στις Ώρες του Κάνιγκχαμ, οι μνήμες του Νίκου κατακάθονται συνεχώς και μέχρι το τέλος σε στιγμές απόρριψης και μοναξιάς. Μαθαίνοντας ότι είναι άρρωστος αποφασίζει να αποφύγει τη φαρμακευτική αγωγή σε μια ύστατη προσπάθεια να τιμωρήσει τον εαυτό του. Ο παροξυσμός αυτοσαρκασμού, αυτολύπησης και αυτοκαταστροφής που ακολουθεί, είναι φτιαγμένος για να βγάζει γέλιο, και μάλιστα τόσο περισσότερο όσο η κατάσταση του ήρωα χειροτερεύει, ταιριάζει όμως και με την ψυχολογική του κατάσταση. Καθώς όλα σιγά σιγά αποσυντίθεται, ο Νίκος, όπως ακριβώς και ο Πράιορ στους Άγγελους στην Αμερική , αρχίζει να μπερδεύει παραισθήσεις και πραγματικότητα· κάπου εκεί εμφανίζεται μια μάγισσα που είναι σαν να έχει βγει από το Μatrix, και του προσφέρει τη δυνατότητα να ταξιδέψει στο παρελθόν. Σκέτος Μάικλ Φοξ στο Επιστροφή στο μέλλον, ο Νίκος αποφασίζει να γυρίσει πίσω στην Αθήνα του 1970 για να γνωρίσει τους γονείς του πριν ακόμα γνωριστούν αυτοί μεταξύ τους: σε μια ύστατη προσπάθεια να τους κάνει να μην τον γεννήσουν. Καθώς Αϊνστάιν, Φρόυντ και επιστημονική φαντασία σηκώνουν τα χέρια ψηλά, η επιστροφή αυτή στο παρελθόν θα καταλήξει σε ένα άδοξο φλερτ με τη μέλλουσα μητέρα, αλλά και με τον πατέρα του· το ζευγάρι θα ακολουθήσει το πεπρωμένο, και θα ερωτευθούν μεταξύ τους. Η αποστολή αποτυγχάνει παταγωδώς, πλην όμως κάπου προς το τέλος ο αποκαμωμένος, αποπροσανατολισμένος και πλέον πολύ άρρωστος Νίκος θα βρει τουλάχιστον μια μοναδική εμπειρία ολοκληρωμένου σεξ στο Ζάππειο του 1970. Ο Νίκος θα πεθάνει τελικά στον Άγιο Σάββα του παρελθόντος, κρατώντας στα χέρια του ένα λούτρινο ζωάκι, και γύρω του οι νοσοκόμες να αναρωτιούνται για την ιδιόμορφή του αρρώστια.
Όπως ίσως έχουν παρατηρήσει οι προσεκτικοί αναγνώστες, ο Νίκος πριν πεθάνει θα έχει ενδεχομένως, στη μοναδική του νύχτα έρωτα, κληροδοτήσει στον κόσμο έναν παράξενο ιό, τον οποίο θα έχει άθελά του φέρει μαζί του από το…
μέλλον.
Αύγουστος Κορτώ
Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ
ΕΚΔ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, ΣΕΛ. 300
