«Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε». Έχει κάθε λόγο αυτή τη στιγμή ο κ. Τσίπρας να αρνείται τη συνεργασία που του πρότεινε ο κ. Παπανδρέου. Με τον Αλέξη να είναι το αγαπημένο παιδί των μίντια, τον Συνασπισμό να καλπάζει στις δημοσκοπήσεις και τη χαλαρή ψήφο των ευρωεκλογών του 2009 που πριμοδοτεί τα κόμματα διαμαρτυρίας, θα ήταν παράλογο για την Κουμουνδούρου να πει «ευχαριστώ, θα πάρω». Όμως αυτή η περίοδος πολιτικής ξεγνοιασιάς για τον κ. Τσίπρα έχει ημερομηνία λήξης: τις παραμονές των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Αν ο Συνασπισμός δεν εκμεταλλευτεί τη θέση ισχύος που απολαμβάνει στη σημερινή συγκυρία ώστε να προχωρήσει σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ σε ζητήματα αιχμής που χρόνια τώρα προωθεί (π.χ. απλή αναλογική, 5% του ΑΕΠ για την παιδεία, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα), κινδυνεύει να χάσει το παράθυρο ευκαιρίας που υπάρχει αυτή τη στιγμή και να μην έχει πλέον τον αέρα στα πανιά του. Πρώτον, γιατί η άνοδος του Συνασπισμού οφείλεται στους δυσαρεστημένους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ- όταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αρχίσει να ανακάμπτει, μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του θα επαναπατριστεί. Δεύτερον, γιατί οι πιέσεις που θα ασκηθούν από τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους στον ΣΥΝ, παραμονές των βουλευτικών εκλογών για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ- ώστε να μη βγει και πάλι η Ν.Δ. κυβέρνηση-, θα είναι ασφυκτικές και τα διλήμματα των ψηφοφόρους μεγάλα, ιδιαίτερα αν ο ΣΥΝ πει όχι. Τρίτον, γιατί όπως και για τον κ. Ομπάμα στις ΗΠΑ, έτσι και για τον κ. Τσίπρα η χρυσή εποχή στις σχέσεις του με τα μέσα ενημέρωσης θα φτάσει κάποια στιγμή στο τέλος της. Και θα γίνει σαφές ότι ο ΣΥΝ με τον 34χρονο αρχηγό αλλά την πιο γερασμένη ηλικιακά κοινοβουλευτική ομάδα στη Βουλή δεν έχει κάτι επαναστατικό να προτείνει.