[ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ] Ωραία ασημικά

Ωραία ασημικά δημοπρατεί ο Κρίστις, και τα βλέπουμε κι εμείς με την ευκαιρία. Ίσως να τα ήξεραν μόνο οι βασιλόφρονες, πολύ λίγοι δηλαδή, τώρα τα θαυμάζουμε όλοι.

Παρακολούθησαν διάφορες ιστορικές στιγμές βεβαίως, αλλά το πιο δραματικό γεγονός του βίου τους ήταν το να βρεθούν να ταξιδεύουν, τα λεπτεπίλεπτα, στοιβαγμένα σε κοντέινερ. Αυτή η λεπτομέρεια δείχνει τη χυδαιότητα με την οποία τα αντιμετώπισε ο τέως, πέρα από τα υπόλοιπα, το όλο ξεπούλημα. Αλλά ας τα χαίρεται όποιος τα πάρει, εμείς έχουμε καλύτερα.

Έχουμε το Τατόι, το βασιλικό κτήμα, το δάσος, το ανάκτορο, τα γύρω κτίρια. Ένα κομμάτι φύση μέσα στην πυκνοχτισμένη Αττική. Μια σειρά από μοναδικά κτίρια όπου θα μπορούν οι εκδρομείς να κάθονται για ένα τσάι, ένα γλυκό, μετά την περιήγηση ανάμεσα στα πεύκα και την απόλαυση της θέας και του καθαρού αέρα. Θα είναι το πιο όμορφο, το πιο κοντινό, το πιο μοναδικό μέρος για βόλτα όταν φτιαχτούν λίγο τα κτίρια, και δεν θα πειράζει να βλέπεις και κανένα σουβενίρ από τη μη λαοφίλητη δυναστεία στους τοίχους, αν το νοικιάσει ας πούμε κάποιος νοσταλγός. Πες ότι είχαμε τα συμπλέγματά μας, τα απωθημένα μας, τους φόβους μας, τα μπλοκαρίσματά μας ως λαός και κράτος απέναντι στην τοποθεσία αυτή.

Τώρα που πήραν οι διωγμένοι τα τιμαλφή τους και τα γυάλισαν με μπράσο, κι ήρθαν κι έλαμψαν, και μας έξυσαν λίγο πληγές ζήλειας, τώρα που παίχτηκε και το μονόπρακτο Βουλγαράκη, δεν επήλθε πια η κάθαρση; Δεν είναι καιρός να πιάσουμε κι εμείς να τη γυαλίσουμε, να λάμψει και να αστράψει, η περιουσία η πολυτιμότερη, που δεν μπορεί κανείς να μας την πάρει;