ΠΑΡΑ την ευρεία συναίνεση στη Βουλή δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζει με επιφυλακτικότητα την αλλαγή του Συντάγματος για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Οι ανησυχίες που εκφράζονται έχουν δύο κυρίως συνισταμένες.

Η πρώτη αφορά το δημόσιο Πανεπιστήμιο και τον κίνδυνο να οδηγηθεί σε υποβάθμιση. Γιατί αν συνεχιστεί η υποχρηματοδότησή του και αν οι νέες θέσεις σε ιδιωτικά ΑΕΙ λειτουργήσουν ως άλλοθι για να περιοριστεί η πρόσβαση στα δημόσια – όπως μοιάζει να γίνεται με τις αλλαγές που προωθούνται στο εξεταστικό- τότε είναι σαφές ότι θα οδηγηθούμε και σε συρρίκνωση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.

Η δεύτερη αφορά την ποιότητα των νέων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που θα δημιουργηθούν. Ήδη πολλοί ιδιοκτήτες κολεγίων δηλώνουν έτοιμοι να τα μετατρέψουν σε Πανεπιστήμια. Και αν δεν θεσμοθετηθούν αυστηρότατα κριτήρια και αποτελεσματικοί μηχανισμοί ελέγχου τότε είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε σε «πανεπιστήμια σούπερ μάρκετ». Το είδαμε στην Πορτογαλία.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι ανησυχίες αυτές τροφοδοτούνται και από τις παλινωδίες της κυβέρνησης. Σήμερα για παράδειγμα υποστηρίζει ότι είναι εναντίον των ιδιωτικώνκερδοσκοπικών ΑΕΙ. Ώς πρόσφατα όμως και στο πρόγραμμά της υποστήριζε το αντίθετο.

ΤΗΝ ίδια στιγμή η υπουργός Παιδείας έχει δηλώσει ότι αν δεν αλλάξει το άρθρο 16 και αν δεν νομιμοποιηθούν τα ιδιωτικά κολέγια τότε θα συνεχίσουν να λειτουργούν χωρίς κανέναν έλεγχο. Πώς θα νομιμοποιηθούν όμως αφού είναι «κερδοσκοπικά»; Ή μήπως μας κρύβουν την πραγματική τους ατζέντα;

ΟΣΟ για το ΠΑΣΟΚ ορθώς υποστηρίζει ότι η δική του πρόταση για τα ΑΕΙ, δημόσια και ιδιωτικά, είναι πολύ διαφορετική από την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχει εξηγήσει όμως τι θα συμβεί αν χάσει τις εκλογές και η Ν.Δ. θα μπορεί να αλλάξει το άρθρο 16 με μόνο 151 ψήφους. Δεν θα ήταν φρονιμότερο να καταψηφίσει σήμερα ώστε αύριο να απαιτούνται 180 ψήφοι και να υποχρεωθούν όλοι σε μια λύση ευρύτερης συναίνεσης;

ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ανησυχίες που όμως μένουν αναπάντητες!