Αν πρέπει κάποιος να αξιολογήσει τα γεγονότα της χθεσινής ημέρας, προφανώς θα σταθεί στην μάλλον κατώτερη των προσδοκιών των οργανωτών της συγκέντρωση όσων αντιδρούν στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Αλλά εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να παρακάμψει την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ. Που για άλλη μια φορά κινήθηκε οριακά μεταξύ ενός νέου γύρου εσωστρέφειας και μιας ανεξέλεγκτης εσωκομ- ματικής κρίσης. Χωρίς κανείς να βεβαιώνει ότι το θέμα έχει λήξει, κι ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ξεφύγει οριστικά από τη μέγγενη αυτής της κρίσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι η χθεσινή στάση του συνόλου σχεδόν των στελεχών του κόμματος, διαφωνούντων ή υπερασπιστών της αναθεώρησης του άρθρου 16, αποτελεί δείγμα σοβαρότητας. Και βεβαίως ευοίωνο στοιχείο για το μέλλον. Αν μάλιστα είχε ληφθεί πρόνοια να υπάρξει πραγματικός εσωκομματικός διάλογος, και να μη φτάσουν οι βουλευτές να συζητούν τη θέση του ΠΑΣΟΚ στο παρά ένα (μόλις προχθές το βράδυ δηλαδή), πολύ πιθανόν το κόμμα να μην βρισκόταν καθόλου στα… πρόθυρα νευρικής κρίσης! Το ζήτημα τώρα είναι, αν ό,τι συνέβη με το 16, θα γίνει μάθημα για το μέλλον, για να μην επανεμφανιστεί το φαινόμενο…

Το άλλο θέμα που προκύπτει αφορά την κυβέρνηση: με συγκεντρώσεις όπως η χθεσινή, πώς θα εφευρεθεί ο «σπουδαίος εθνικός λόγος» που απαιτεί το Σύνταγμα για μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες;