ΓΝΩΜΗ Ο βασιλιάς του πόνου

Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για την απαίτηση του Τζορτζ Μπους να

«διευκρινίσει» το Κογκρέσο το τμήμα της Συνθήκης της Γενεύης που – κατ’

αποτέλεσμα – δεν επιτρέπει να γίνονται βασανιστήρια, υπό οποιεσδήποτε

συνθήκες. Ξέρουμε ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει την ενέργεια αυτή ως μια άρνηση

των ΗΠΑ να συμμορφωθούν με τους κανόνες που διέπουν τις πολιτισμένες χώρες.

Ξέρουμε επίσης ότι μια μακρά σειρά από πρώην ηγετικά στελέχη του Στρατού και

των μυστικών υπηρεσιών – μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και ο πρώην

υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ – έχουν ταχθεί εναντίον τού σχεδίου Μπους,

προειδοποιώντας ότι αυτό θα βλάψει περαιτέρω το ηθικό ανάστημα των ΗΠΑ που ήδη

παραπαίει ενώ θα μπορούσε εν τέλει να θέσει σε κίνδυνο τα αμερικανικά

στρατεύματα. Δεν έχω δει όμως να γίνεται μεγάλη συζήτηση για το βασικό ερώτημα

που κρύπτεται κάτω από όλη αυτήν την υπόθεση: γιατί εμφανίζεται ο Μπους τόσο

αποφασισμένος να χρησιμοποιεί τα βασανιστήρια;

Ας είμαστε όμως ξεκάθαροι για το τι εννοούμε στην προκειμένη περίπτωση.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ABC News, από πέρυσι το φθινόπωρο στις τεχνικές που

χρησιμοποιούν οι ανακριτές της CIA έχουν συμπεριληφθεί ο εξαναγκασμός

κρατουμένων ώστε να «παραμένουν όρθιοι, φορώντας χειροπέδες και με τα πόδια

τους δεμένα με αλυσίδες σε ένα λουκέτο στο πάτωμα, για περισσότερες από 40

ώρες», το «κελί της ψυχρολουσίας» όπου οι κρατούμενοι αναγκάζονται να

παραμένουν όρθιοι και γυμνοί σε ένα κελί όπου η θερμοκρασία φθάνει μόλις τους

δέκα βαθμούς Κελσίου ενώ πέφτει πάνω τους παγωμένο νερό, και το βασανιστήριο

τού «δήθεν πνιγμού», όπου οι κρατούμενοι δένονται πάνω σε ένα ανασηκωμένο

μακρύ ξύλο, ούτως ώστε να είναι το κεφάλι σε επίπεδο χαμηλότερο απ’ αυτό στο

οποίο βρίσκονται τα πόδια, οι ανακριτές τυλίγουν το πρόσωπό τους με σελοφάν

και μετά ρίχνουν νερό πάνω τους, δημιουργώντας τους «έναν απίστευτο φόβο

πνιγμού».

Ντρέπομαι που η κυβέρνησή μου εφαρμόζει τέτοιες πρακτικές. Θα ντρεπόμουν ακόμα

κι αν ήμουν σίγουρος ότι μόνο πραγματικοί τρομοκράτες υποβάλλονται σε αυτά τα

βασανιστήρια – και δεν είμαι. Είναι τα βασανιστήρια αναγκαίο κακό σε έναν

κόσμο μετά την 11η Σεπτεμβρίου; Όχι. Άνθρωποι που συνδέονται με τον χώρο των

μυστικών υπηρεσιών μάς λένε ότι αυτό που τελικά «παράγουν» τα βασανιστήρια

είναι παραπληροφόρηση, καθώς τα θύματά τους, απελπισμένα να δώσουν ένα τέλος

στον πόνο, λένε στους ανακριτές αυτό που εκείνοι θέλουν να ακούσουν.

Γιατί λοιπόν είναι τόσο αποφασισμένη η κυβέρνηση Μπους να βασανίζει κόσμο; Για

να δείξει ότι μπορεί. Το βασικό κίνητρο της κυβέρνησης Μπους είναι η

προσπάθεια εξουδετέρωσης κάθε ορίου που υπάρχει όσον αφορά την εξουσία του

προέδρου. Τα βασανιστήρια, πιστεύω, αρέσουν στον πρόεδρο και στον αντιπρόεδρο,

ακριβώς επειδή αποτελούν παραβίαση τόσο των νόμων όσο και της παράδοσης.

Καθιστώντας μια παράνομη και ανήθικη πρακτική, στοιχείο-κλειδί της

αμερικανικής πολιτικής, επιβεβαιώνουν το δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι

ισχυρίζονται πως είναι αναγκαίο.