Αναζήτηση
|
|
Το δωμάτιο ταρακουνήθηκε. Ούτε στον σεισμό του 1983 δεν είχε κουνηθεί τόσο το
διαμέρισμά μου. Τέτοια ήταν η ισχύς των εκρήξεων από τους ισραηλινούς
πυραύλους στα νότια προάστια της Βηρυτού, πέντε χιλιόμετρα από το σπίτι μου.
Θα είναι έτσι τα πράγματα κάθε μέρα; Πόσους αμάχους μπορείς να αφήσεις χωρίς
σπίτι προτού αρχίσεις μια επανάσταση; Και τι έπεται; Θα βομβαρδίζουν οι
Ισραηλινοί το κέντρο της Βηρυτού κάθε μέρα; Γι’ αυτό ήρθαν εδώ τα ξένα
πολεμικά πλοία και απομάκρυναν όσους το επιθυμούσαν; Για να καταστήσουν τη
Βηρυτό ασφαλή… ώστε να καταστραφεί;
Καθώς αυτός ο πόλεμος στον Λίβανο συνεχίζεται, με θύματα – ως επί το πλείστον
αθώους, άμαχους Λιβανέζους – μοιάζει, ολοένα και περισσότερο, να χάνει τον
στόχο του. Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις έχουν κατορθώσει να σκοτώσουν
περίπου 50 μέλη της Χεζμπολάχ και 600 αμάχους, ενώ έχουν καταστρέψει και
γέφυρες, γαλακτοβιομηχανίες, βενζινάδικα, χώρους αποθήκευσης καυσίμων,
αεροδρόμια και χιλιάδες σπίτια. Αλλά προς τι;
Έχει αποδειχθεί τόσο σθεναρή η αντίσταση της Χεζμπολάχ – και τόσο
αποτελεσματικές οι επιθέσεις της εναντίον των χερσαίων δυνάμεων του Ισραήλ
στον Λίβανο – που πολλοί άνθρωποι εδώ δεν θυμούνται πια ότι ήταν η Χεζμπολάχ
εκείνη που προκάλεσε αυτόν τον πόλεμο, διασχίζοντας τα σύνορα στις 12 Ιουλίου,
σκοτώνοντας τρεις Ισραηλινούς στρατιώτες και αιχμαλωτίζοντας δύο ακόμα. Οι
απειλές του Ισραήλ για περαιτέρω επέκταση του πολέμου αντιμετωπίζονται μάλλον
με ένα χαμόγελο παρά με τρόμο από τον λιβανέζικο πληθυσμό, που εδώ και τριάντα
χρόνια είναι ο αποδέκτης των προειδοποιήσεων του Ισραήλ. Φοβούνται ωστόσο για
τη ζωή τους… Εάν πληγεί το Τελ Αβίβ, θα σωθεί η Βηρυτός; Ή εάν χτυπηθεί το
κέντρο της Βηρυτού, θα σωθεί το Τελ Αβίβ; H Χεζμπολάχ τώρα χρησιμοποιεί τη
«γλώσσα» του Ισραήλ: «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»…
Και δεν καταλαβαίνουν άραγε οι Ισραηλινοί ότι νομιμοποιούν τη Χεζμπολάχ; Ότι
ένας στρατός ανταρτών κερδίζει τα παράσημά του εναντίον του ισραηλινού Στρατού
και της Αεροπορίας, των οποίων οι στόχοι – εάν δεν ήταν λανθασμένοι –
αποδεικνύουν πως είναι εγκληματίες πολέμου, και εάν δεν έγιναν με πρόθεση,
φανερώνουν πως είναι μια τυχάρπαστη ομάδα ελάχιστα καλύτερη από τις αραβικές
παραστρατιωτικές οργανώσεις που μάχονται για περισσότερα από 50 χρόνια;
Παράξενα προηγούμενα δημιουργούνται σε αυτόν τον πόλεμο στον Λίβανο.
Μάλιστα μία από τις πλέον ριζικές αλλαγές στην περιοχή τις τελευταίες τρεις
δεκαετίες είναι πως οι Άραβες δείχνουν να μη φοβούνται πια. Επομένως η σταθερή
πολιτική του Ισραήλ, να πατάσσει τους Άραβες, δεν έχει αποτέλεσμα πλέον. Είναι
μία πολιτική, την αναποτελεσματικότητα της οποίας οι Αμερικανοί τώρα
ανακαλύπτουν στο Ιράκ.
