H αποκάλυψη των «ΝΕΩΝ» του Σαββάτου, για την κρίσιμη υποχώρηση της Ελλάδας από

τις πάγιες θέσεις της και την αποδοχή συνδιαχείρισης με την Τουρκία των αδειών

ερευνών στο Αιγαίο, συνιστά μείζονα απόδειξη ότι η κυβέρνηση Καραμανλή

μεταβάλλει τη γραμμή προάσπισης των εθνικών μας συμφερόντων, από το 1974.

Με τη «συνδιαχείριση» των ερευνών, οι Τούρκοι εγγράφουν υποθήκη, όχι μόνον για

τη «συνεκμετάλλευση», αλλά και για την επιδιωκόμενη διαπραγμάτευση όλου του

status quo στο Αιγαίο.

Εξίσου σημαντική είναι η παραδοχή από το υπουργείο Μεταφορών («Ελευθεροτυπία»

11/5/2006), ότι τον Οκτώβριο του 2004 η Ελλάδα απεμπόλησε στον ICAO όσα είχαν

καθοριστεί για τα όρια ευθύνης του FIR Αθηνών, από το 1950.

H τροποποίηση του ICAO, με συμφωνία της Ελλάδας, υιοθέτησε την τουρκική notam

240, του Φεβρουαρίου του 1999, η οποία θεωρούσε πλασματικά και χωρίς νομική

βάση τα όρια του FIR Αθηνών.

Ο κ. Καραμανλής απεμπόλησε και το Ελσίνκι, διότι, όπως υπονοούσε ο κ.

Μολυβιάτης «κανείς δεν είχε εξηγήσει σε τι συμβιβασμούς μπορούσε να οδηγήσει».

Το Ελσίνκι ήταν μια «επιθετική» διπλωματική πολιτική της Ελλάδας, που θα

οδηγούσε μόνον την Τουρκία σε συμβιβασμό με τις απαιτήσεις της διεθνούς

νομιμότητας και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Τώρα, τι είδους, άραγε, εθνική πολιτική συνιστούν οι διαρκείς παραχωρήσεις και

υποχωρήσεις της κυβέρνησης;

Επιβάλλεται να δοθούν οι αναγκαίες εξηγήσεις στη Βουλή και να διευκρινιστεί η

θέση της κυβέρνησης απέναντι στο ενδεχόμενο ότι από τη βραχονησίδα Καλόγερος,

βορείως της Άνδρου, δεν διέρχεται μόνον η τουρκική αντίληψη οριοθέτησης της

περιοχής ευθύνης της για «έρευνα και διάσωση», αλλά, πιθανόν και η προσημείωση

της Τουρκίας για κάποια μελλοντικά θαλάσσια «σύνορά» της…

Ο Πέτρος Ευθυμίου είναι βουλευτής B’ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ