[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

ENA MHNA EXEI συμπληρώσει η Ντόρα Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών

και όλοι όσοι έβαλαν στοίχημα για τον τρόπο που θα ασκήσει την εξωτερική

πολιτική δεν ξέρουν εάν κερδίζουν ή χάνουν. Πέρα από κάποια δείγματα βούλησης

να ξεφύγει η χώρα από την ακινησία των τελευταίων δυο ετών, ασφαλές συμπέρασμα

δεν μπορεί να εξαχθεί επί του παρόντος: Στο Κυπριακό συνεχίζεται η ταύτιση με

τον κ. Παπαδόπουλο – ακόμη κι όταν εκείνος σπεύδει να στείλει πλοία σε

τουρκικά λιμάνια, σε εμφανή δοκιμασία νεύρων και αντανακλαστικών της νέας

υπουργού. Στα ευρωτουρκικά ακόμη δεν έχει διαφανεί κάποιος τρόπος διεξόδου από

τη βέβαιη κρίση του φθινοπώρου, όταν θα διαπιστωθεί επισήμως πως η Άγκυρα δεν

θα έχει εκπληρώσει την υποχρέωσή της για εφαρμογή της τελωνειακής ένωσης με

την Κύπρο. Στο Αιγαίο οι διερευνητικές επαφές συνεχίζονται με τον ίδιο

γραφειοκρατικό και τυπικό τρόπο, όπως και πριν. H συνάντηση με την Κοντολίζα

Ράις ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί – προφανώς για να μη φανεί πως η κ.

Μπακογιάννη σπεύδει με το καλημέρα στην Ουάσιγκτον. Μονάχα στα Βαλκάνια θα

μπορούσε κανείς να πει πως υπάρχουν κάποια σημάδια εγρήγορσης, με την έννοια

ότι το υπουργείο Εξωτερικών μάλλον κατάλαβε ότι η ανεξαρτησία του Κοσόβου

είναι αναπόφευκτη και άρα πρέπει να έχει διαύλους επικοινωνίας και με τους

Αλβανούς.

Ένας μήνας είναι ασφαλώς μικρό διάστημα. Ωστόσο, η κ. Μπακογιάννη δεν θα

αποφύγει να απαντήσει στο ερώτημα «να κάνω πολιτική ή διαχείριση;». Μπορεί

εύκολα να ακολουθήσει τον δρόμο του προκατόχου της, με ελαφρώς καλύτερες

δημόσιες σχέσεις και μεγαλύτερη κινητικότητα, χωρίς να διακινδυνεύσει τη

δημοτικότητά της. Όμως θα την πληρώσει η θέση της χώρας. Μπορεί πάλι να κάνει

εξωτερική πολιτική αίροντας αδιέξοδα, στενοχωρώντας κάποιους προς τη δεξιά και

εθνικιστική πλευρά του πολιτικού σκηνικού και δίνοντας λύσεις. Όμως ομελέτα

χωρίς να σπάσουν αυγά δεν γίνεται – και σίγουρα δεν τρώγεται…