Αναζήτηση
H Μαρία Τοπάλη επισημαίνει ότι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στο άρθρο του στο
«Βιβλιοδρόμιο» 25-26 Φεβρουαρίου 2006 με τίτλο «H αλεπού και τα σταφύλια», δεν
αποδίδει το πνεύμα της κριτικής της για την Κική Δημουλά. Τα πιο
αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα της επιστολής της έχουν ως εξής:
…«Το άρθρο αφορά το έργο της ποιήτριας Κικής Δημουλά και μέρος της κριτικής
που έχει ασκηθεί σε αυτό. Σ’ αυτό το πλαίσιο ο K. Γ. αναφέρεται και στη δική
μου κριτική για το τελευταίο βιβλίο της Κικής Δημουλά, που δημοσιεύθηκε στο
περιοδικό «Ποίηση», τεύχος 26 (Φθινόπωρο – Χειμώνας 2005, Χλόη θερμοκηπίου,
«Διδακτική ύλη»). Από το περιεχόμενο και το ύφος του άρθρου του, ο K. Γ. δεν
φαίνεται να επιζητεί τον διάλογο», σημειώνει η Μαρία Τοπάλη, τονίζοντας ότι η
κριτική της παρατίθεται «κομμένη και ραμμένη». H Μαρία Τοπάλη παραθέτει
αντιστικτικά το κατά K.Γ. απόσπασμα της κριτικής της και (με έντονα γράμματα)
τα κομμάτια που έχουν παραλειφθεί από το κείμενό της. Εκεί, μεταξύ άλλων
δηλώνει:…«λάτρις των ειδών μαζικής κουλτούρας (δεν είναι δα και «μαζική
κουλτούρα» με την κλασική έννοια η Δημουλά!), πιστεύοντας πάντα στη
ριζοσπαστική δύναμη του σπόρου που εκείνη φέρει μέσα της. Ας είμαστε
ειλικρινείς: με όλες τις αδυναμίες της, η Δημουλά δεν είναι ούτε ποιητικό
Άρλεκιν ούτε ανάγνωσμα κλιμακτηρίου: είναι μια έξυπνη ποιήτρια και μια
αληθινή δημιουργός». (…) «Κι αν ολισθαίνει, ωστόσο,
κάποτε η Δημουλά στον λαϊκισμό, «μιας χαμηλοτάβανης εσωτερικής
πατριδογνωσίας» (με πονηριά προβλέπει πάντως την πιθανή επίκριση και
προσπαθεί να την προλάβει στο εναρκτήριο ποίημα της τελευταίας συλλογής
της), οφείλει καλόπιστα η κριτική να της το επισημαίνει, να της
θυμίζει τον καλύτερό της εαυτό. Στον στόχο τούτο εξαντλείται και η
φιλοδοξία του παρόντος σημειώματος»».
