Αναζήτηση
Ο υποψήφιος νομάρχης Λασιθίου με την υποστήριξη της N.Δ. στις περασμένες
τοπικές εκλογές περιφέρει πασίχαρος το μαύρο μακό μπλουζάκι του στα
τηλεπαράθυρα. Στο μαύρο φόντο, η λευκή εγγραφή ξεχωρίζει καλύτερα: «ελέπολις».
H αρχαιοελληνική λέξη σημαίνει «καταστροφέας των πόλεων». Όπως φαίνεται, η νέα
διακυβέρνηση βρήκε και αυτή τη γλώσσα της στις αμμουδιές του Ομήρου, αλλά
εκεί, παρά θίν’ αλός, δεν μπόρεσε να βρει και λίγο ήθος.
Πάντως, η ελληνική διαχρονία βρίσκεται στις δόξες της. Κάθε εποχή έχει τον
Καποδίστριά της, όπως επίσης και τους δολοφόνους του. Στη σύγχρονη εκδοχή του
δράματος, η δουλειά ανατέθηκε σ’ έναν έμπειρο εκτελεστή, εξασκημένο από την
εξολόθρευση του βασικού μετόχου, στον ελέπολιν υπουργό Παυλόπουλο. Ο δεινός
αυτός μεταρρυθμιστής εξελίσσεται σε εμβληματικό πρόσωπο της καραμανλικής
διακυβέρνησης. Σύμφωνα με πλείστες συγκλίνουσες ενδείξεις, το πρώτο στάδιο για
την επανίδρυση του κράτους είναι η διάλυσή του. Μάλλον, επίσης, πρόκειται και
για το τελευταίο στάδιο: ο Καραμανλής παρέλαβε κράτος και θα παραδώσει
κοινότητες.
Από μια άποψη, θα ήταν προτιμότερο αν η «καταστροφή των πόλεων» υπάκουε
τουλάχιστον σε κάποιο σχέδιο. Αλλά σχέδιο δεν υπάρχει. H πολιτική μυωπία της
νέας διακυβέρνησης φτάνει στα όρια της τύφλωσης. H χώρα βρίσκεται ακυβέρνητη.
Όμως, από την αξιοθρήνητη αυτή ιστορία υπάρχει ένα δίδαγμα που υπερβαίνει τα
όρια των μίζερων συντηρητικών που μας εξουσιάζουν: στη ζηλότυπα συγκεντρωτική
πολιτεία μας αφήνεται να καλπάζει η πιο αχαλίνωτη αποκεντρωτική φαντασία. Το
ιδεολόγημα της αυτοδιάθεσης των «τοπικών κοινωνιών» θεραπεύεται τόσο από
επιτήδειους όσο και από ιδεολόγους. Θα έπρεπε, ωστόσο, να είναι προφανές ότι,
αν δεν προηγηθεί η συνολική περιφερειακή αναδιάταξη σε αναπτυξιακά βιώσιμες
μονάδες, καθώς και η αναδιευθέτηση των επιτελικών αρμοδιοτήτων του κεντρικού
κράτους σε σχέση με την περιφέρεια, η περιστασιακή ή και γενικευμένη
μεταβίβαση εξουσίας σε τοπικές συναθροίσεις κινδυνεύει να ανατινάξει τα
θεμέλια της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου παίζει με τη φωτιά, άλλοι από κυνικό
καιροσκοπισμό και άλλοι από αφελή θαυμασμό προς αμφιλεγόμενα λατινοαμερικανικά
πειράματα. Σε κάθε περίπτωση, ανοίγονται λαμπρές προοπτικές σε διάφορους
ανεπάγγελτους που προτίθενται να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη χειραγώγηση
«τοπικών κοινωνιών». Και δεν είναι όλοι τους ντυμένοι στα μαύρα.
